'Zeeland was voor mij een uitkomst'
MIDDELBURG - De kreet 'Wij zijn de stad' kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn 'wij'? In de rubriek 'Zij zijn de stad' zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Herco Beekman, de drijvende kracht achter Middelburgers.nl.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
”Ik leefde toen een ander, veel te snel leven. Ik liet me jarenlang leiden door de drang naar macht en geld. Zo wilde ik helemaal niet zijn, maar in Den Haag lukte het me gewoon niet om te veranderen. Ook daarom was Zeeland een uitkomst.”
Al vroeg in het gesprek is Herco Beekman (1968) openhartig over zichzelf. Herco beheert het platform Middelburgers.nl en ik Wijzijndestad.com en daardoor spreken we elkaar regelmatig. De basis voor een prettig gesprek lag er dus al.
Herco schetst hoe hij na zijn vroege kinderjaren in Wijchen opgroeide in Den Haag en uiteindelijk Commerciële Economie gaat studeren aan de HEAO. “Ik kon best goed leren hoor, maar ik deed het niet. Ik vond de studie eerlijk gezegd ook niet zo interessant en ik wilde méér. Ik was altijd al wat opstandig en tegendraads, het was vooral volleybal dat me een beetje in het gareel hield. Daar was ik vrij goed in, al kwam ik nét iets te kort voor het hoogste niveau. Belangrijk was wel dat me daar ook sportdiscipline werd bijgebracht.”
Automatisering
Al tijdens zijn middelbare schooltijd begint Herco te ondernemen. Hij gaat als 17-jarige niet gewoon werken in de Haagse Horeca; hij verhúúrt zichzelf als ambulant medewerker, omdat dat lucratiever is. Het keerpunt komt rond zijn twintigste, als hij een zware blessure oploopt en besluit het volleybal op te geven. Een jaar later verlaat hij ook de HEAO. Hij gaat werken voor een computerbedrijf in Zoetermeer, eerst in de binnen-, later in de buitendienst. “Automatisering in Nederland stond toen nog in de kinderschoenen. Ik vond het razend interessant. De markt lag nog helemaal open.”
Kwijtgeraakt
Die beslissing, in 1989, was een echt keerpunt. Bijna twintig jaar lang werkte Herco voor automatiserings- en internetbedrijven, en in de mobiele telefonie. Hij wilde overal als eerste bij zijn en hij zag doorlopend nieuwe kansen. Dat zorgde ervoor dat Herco ‘bakken met geld’ verdiende, maar tegelijkertijd een leven ging leiden dat voor niemand goed is. “Grote auto’s, keihard werken en met geld smijten. Je kunt dan concluderen dat je echt hebt geleefd, maar het is natuurlijk een leeg bestaan. Ik ben toen veel mensen kwijtgeraakt, ik was helemaal niet bezig met anderen.”
Woningbrand
In 2010 is er weer een kantelpunt, als Herco’s vriendin overlijdt. Het is een pijnlijke, intense periode voor Herco, die dan besluit het roer om te gooien. In 2011 gaat hij in Middelburg wonen. Aanvankelijk vervalt hij in oude patronen, maar als zijn bedrijf failliet gaat en hij al zijn bezittingen door een woningbrand kwijtraakt, verandert hij écht. Hij ontmoet een Middelburgse wijkmanager, Karel van de Beek, die hem vertrouwd maakt met de wereld van wijkteams en het sociale domein. Eerst werkt Herco als vrijwilliger, later als medewerker van de gemeente Middelburg en Stichting Welzijn Middelburg. “Dit werk past veel beter bij me dan de jachtige ICT-wereld. Ik verbaasde me over de vele activiteiten die hier worden georganiseerd, en over de onbekendheid met de vele sociale organisaties. Zo ontstond het idee voor een burgerplatform, dat de mensen met de wijken en organisaties verbindt. Dat werd Middelburgers.nl.”
'Dat is natuurlijk een
leeg bestaan'
Nu de website staat wil Herco dolgraag álle wijkteams op het platform aansluiten, maar de gemeente zit krap bij kas en daarom zoekt Herco externe financiering. Als collega hoop ik oprecht dat dat zal lukken, maar ook voor Herco zelf. Het is prachtig om te zien en horen hoe hij, na zo’n bewogen leven, hier zijn draai heeft gevonden, als een spin in het wijkenweb van het mooie Middelburg.”[l]