'Zelfs ieder grassprietje is mooi'
VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek ‘Ik ben Vlissingen’ elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.
DOOR HELGE PRINSEN
Marieke van Asten (70). Getrouwd, één zoon. Geboren in Tilburg. Oud-communicatie-adviseur. Verhuisde na haar pensionering in 2011 van Amsterdam naar Vlissingen.
“Ik kende Vlissingen al van vakanties in mijn jeugd. Ben snel geïntegreerd. Bridgeclub. Vrijwilliger bij Panorama Walcheren. En als rolstoelgebruiker lid van de burgerschouw.”
“Twintig jaar geleden heb ik door een meningokokbacterie mijn benen verloren en de meeste vingers. Ook mijn nieren. Gelukkig heb ik een donornier van mijn zus gekregen.”
“Voordat ik ziek werd deed ik aan hardlopen en fietsen. Buiten zijn is zo heerlijk. De wind die je in Vlissingen altijd door je haren voelt. Wandelen met de hond door de duinen.”[l]
“Op cultureel gebied vind ik bijvoorbeeld het Kunstpark Vlissingen geweldig. Mijn lievelingsbeeld is 'Rustpunt Vlissingen’ van Blok en Lugthart: de liggende vrouw op de bank.”
“Hopelijk wordt de Coosje Buskenstraat snel opgeknapt na het veranderen van de rijrichting. Met nieuwe tegels en een nieuw wegdek. Een toegang met allure naar de zee.”
“Natuurlijk heb ik wel eens gedacht waarom dit juist mij heeft moeten overkomen. Maar al met al ben ik meer van het leven gaan houden. Ieder grassprietje is zelfs mooi.”
De miniportretten van Helge Prinsen zijn ook te lezen op haar website www.helgeprinsen.nl en op haar Twitter-account: @helgeprinsen.