'Ik had het meteen naar m'n zin'
VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek 'Ik ben Vlissingen' elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.
DOOR HELGE PRINSEN
Mi "Moes" Saïbouã (73). Getrouwd, 4 kinderen. Geboren in Casablanca, Marokko. Oud-timmerman, -kraanmachinist en -transportmedewerker. Kwam in 1969 naar Vlissingen.
"Met veertig andere Marokkanen kreeg ik een contract bij AWN, een Frans-Nederlands bouwbedrijf in Scheldepoort. We woonden in barakken. En hadden een Marokkaanse kok."
"Ik had het meteen naar m'n zin. Leerde Nederlands. In 1986 kwamen mijn vrouw en kinderen over. Heb nooit m'n hand hoeven ophouden. Bij De Schelde heb ik 38 jaar gewerkt."
"Wat ik graag doe is kaarten. Op m'n werk deden we altijd "bieën". Hier is bieën anders dan in Goes. Daar spelen ze drie boeren. Wij vier boeren. Nu klaverjas ik alleen nog maar."
"Vlissingen is echt goed gezellig geweest. Dat is wel wat minder geworden. Heb geen stamkroeg. Vroeger had je de Vic, La Cave, De Schuur, Scaldis, Amstelhoek. Dat soort cafés."
"Ben altijd een man van de zee geweest. Ik fiets veel. Overal naartoe op Walcheren. En vaak kijken naar VC Vlissingen. 4000 man publiek toen ze nog in de hoofdklasse speelden!"
"Zo is mijn leven in Vlissingen voorbijgegaan. In het begin ging ik elk jaar terug naar huis. Later niet meer. Maar uiteindelijk zullen mijn vrouw en ik in Casablanca begraven worden."
De miniportretten van Helge Prinsen zijn ook te lezen op haar website www.helgeprinsen.nl en op haar Twitter-account: @helgeprinsen.[l]