Sandra Houtepen werd geridderd in de Orde van Oranje-Nassau voor haar baanbrekend onderzoek naar slaapapneu met een toegekende medische term. FOTO CLAUDIA KOOLE
Sandra Houtepen werd geridderd in de Orde van Oranje-Nassau voor haar baanbrekend onderzoek naar slaapapneu met een toegekende medische term. FOTO CLAUDIA KOOLE Foto: Claudia Koole

Slaapapneu onderzoek levert inzicht en lintje op

STEENBERGEN - Ze is een bekend gezicht in Steenbergen. Ze hoort bij Kunstforum met exposities in lege etalages van de binnenstad, organiseert mede een grote kunstexpositie in de Gummaruskerk, verricht werk voor het kunst- en cultuurplatform en is een niet te missen kracht bij het Bevrijdingsmonument Welberg. Zelf maakt ze beeldschone kunstwerken. Ze is een kunstschat uit Steenbergen. Maar er is iets bijzonders aan Sandra Houtepen waarvoor ze eerder dit jaar geridderd werd.

DOOR CLAUDIA KOOLE

De diagnose burn-out kreeg ze van een huisarts, maar haar werk was haar lust en haar leven. Ze was doodmoe, had hartritmestoornissen en extreem hoge bloeddruk. Ze was slaperig en had concentratieproblemen. "Op een middag tijdens een vergadering kreeg ik een hartstilstand", vertelt Sandra Houtepen. "Mijn collega's hebben mij gereanimeerd. Op de hartstoornissen na kon men geen oorzaak vinden in het ziekenhuis. Een jaar later gebeurde hetzelfde. In het ziekenhuis volgde nog een hartstilstand en nog één. Dat waren er vier op een rij. "Ik heb zoveel geluk gehad dat ik steeds onder professionals was als mijn hart ermee ophield", laat ze weten.

Erfelijk

In haar familie waren dezelfde klachten te bespeuren. "Mijn vader is jong overleden. Had dezelfde symptomen. Mijn oudste broer ging ook naar zijn huisarts met dezelfde problemen. Hij kon geen apneu hebben werd hem verteld. Hij was immers slank. Via mijn specialist kwam hij meteen in aanmerking voor een slaaponderzoek. Zijn verwijskaart zou later wel komen. Drie dagen voor het onderzoek stierf hij aan een fatale hersenbloeding. Mijn jongste broer heeft ernstige slaapapneu en mijn nichtje van 18 maanden, die apneu bleek te hebben, is overleden in haar slaap." Na haar diagnose slaapapneu is Sandra als vrijwilligster gaan werken bij de apneuvereniging. "Ik vond dat ik iedereen 'wakker' moest schudden."

Schade

Nu, 16 jaar later, zet ze zich in om voorlichting te geven over slaapapneu. Ze werkt samen met professoren in binnen- en buitenland. Ze spreekt op symposia, geeft voorlichtingsavonden voor patiënten en professionals en is docent bij DoKh, een organisatie die bijscholing verzorgt aan artsen en eerstelijns gezondheidzorgers. In de periode dat ze zelf voor de GGZ werkte, en waar ze haar eerste hartstilstand kreeg, heeft ze haar studie gezondheidswetenschappen afgerond met specialisatie psychopathologie. Inmiddels is ze haar baan kwijt. Ze is afgekeurd, omdat ze veel schade heeft overgehouden aan hetgeen wat ze fysiek heeft meegemaakt.

Inzicht

Haar toenmalige arts Dr. Schreuder had een theorie over CO2 stapeling. "Ik heb me erin verdiept", vertelt Sandra. "Ik heb er tientallen jaren op gehamerd dat het onderzoek naar CO2 in de nacht moest gebeuren. Er is een instrument ontwikkeld om ernstige CO2 stapeling aan te tonen tijdens de slaap." Het Schreuder-Houtepen syndroom wordt gebruikt in de medische wereld en biedt nieuw inzicht voor een beter (slaap)leven.[l]