Gerard Glasbergen vindt jeugdvriend Johan Elenbaas
THOLEN - De zoektocht van Gerard Glasbergen naar zijn jeugdvriend Johan Elenbaas is geslaagd. Zij leerden elkaar rond 1962 kennen en sloten een warme vriendschap. Rond 1975 verloren ze elkaar uit het oog. Glasbergen besloot de Thoolse Bode om hulp te vragen in zijn zoektocht. Met succes want een oproep aan onze lezers leverde voldoende puzzelstukjes op om de puzzel te leggen; het adres van Johan Elenbaas werd achterhaald. En belangrijker nog; beide heren hebben weer contact en de eerste afspraak voor een weerzien is gemaakt!
DOOR VERA DE GEUS
Gerard Glasbergen uit het Duitse Alzenau liet een paar weken geleden weten al diverse (inter)nationale opsporingsprogramma's zoals Spoorloos aangeschreven te hebben. Meerdere malen zelfs, maar tevergeefs. Zijn zoektocht werd echter steeds niet uitgekozen en daarom richtte hij zich tot de Thoolse Bode. Want volgens Gerard is er absoluut een link met Tholen en dát bleek inderdaad het geval te zijn.
Jammer
"Ik zou zo graag Johan Elenbaas vinden", vertelde hij een telefoongesprek met een licht Duits accent dat hij heeft ontwikkeld na 24 jaar wonen in Duitsland. "Ik heb hem ontmoet tijdens een jeugdkamp in Leusden. Dat was zo rond 1962/1963." Sinds dat kamp hebben de jongemannen een fijne vriendschap opgebouwd. "We schreven elkaar brieven en af en toe ontmoette we elkaar. We zijn elkaar in 1975 door een akkefietje uit het oog verloren en dat vind ik vreselijk jammer", vertelde hij. Middels de Thoolse Bode hoopte Gerard Johan Elenbaas te vinden. "Ik heb alles opgeschreven wat zou kunnen helpen hem te vinden. Hij voetbalde bij de Tholense Boys met ene Henk en Jan als leiders. Johan droeg aan een kant een gehoorapparaat en om die reden hoefde hij niet in dienst. Bart en Piet, die bij hem in het team zaten, moesten wel in dienst. Hij heeft een tijd gestudeerd in Rotterdam en woonde rond 1974 in Dordrecht aan de Lijnbaanstraat of Lijnbaan. Ik weet dat Johan rond 1969/1970 in Heemskerk is getrouwd met een Alie (Alida)." Gerard hoopte dat deze informatie genoeg zou zijn om zijn jeugdvriend te vinden.
Mijn naam is Elenbaas
Dat bleek inderdaad het geval. Daags na het verschijnen van het artikel in de Thoolse Bode kwamen er veel reacties van Tholenaren die informatie hadden over deze man of deze tak van de Elenbasen-familie. Velen verwezen naar het boek Mijn Naam is Elenbaas uit 1983 waarin veel stambomen te vinden zijn. Hierin staat ook Johan Elenbaas vermeld. Ook werd verwezen naar het jaarboekje 2018 van de Heemkundekring Stad en Lande van Tholen. Daarin staat een artikel over het CJV kamp in Leusden in 1961 waar Glasbergen aan refereerde. In dit artikel wordt aandacht besteed aan de jongensclub die die jaarlijks op kamp ging en aan de illustrator van het verslag de kunstenares Ad Kooijmans. In dit kampverslag komt ook de naam Johan Elenbaas voor als een van de stafleden.
Reünie
Een andere jeugdvriend van Johan Elenbaas reageerde eveneens. Hij was in het bezit van het adres en email-adres van Johan Elenbaas, omdat hij samen met nog enkele 'kleuters' vele keren een reünie heeft verzorgd van de kleuterschool van de jaren 1948-1950. "Ook Johan was daar dus veelal aanwezig."
Intensief
Johan Elenbaas blijkt na een tijd in Brandwijk te hebben gewoond, tegenwoordig woonachtig te zijn in Hoogblokland. Zijn vrouw Alie en hij reageren verheugd als zij horen dat Gerard Glasbergen naar hen op zoek is. "Nou, dat is werkelijk een volslagen verrassing", zegt hij lachend. "Waarom wij elkaar uit het oog hebben verloren? Bij mijn weten is dat niet door een akkefietje hoor, zoals Gerard zegt. Zo ging dat in die tijd, soms verloor je gewoon contact als iemand verhuisde ofzo. Het lijkt me erg leuk om Gerard weer te zien of te spreken", aldus Johan Elenbaas die aangeeft blij te zijn dat Gerard de moeite heeft genomen om hem zo intensief te zoeken. Als Gerard Glasbergen hoort dat Johan zijn adres en telefoonnummer is achterhaald en hij graag met zijn oude jeugdvriend in contact komt, reageert hij bijzonder enthousiast. "Fantastisch. Werkelijk fantastisch. Ik had niet verwacht dat het nog zou lukken na al die jaren. Echt een verrassing, ik kan niet anders zeggen. Ik ga hem bellen en wie weet kunnen we heel snel samen koffie drinken." Glasbergen sluit af met de woorden: "Heel, heel, heel hartelijk dank. Ook aan die mensen die hebben willen helpen. Dank!" [l]