'Licht in de duisternis' een woordje uit de St. Christoffelparochie
THOLEN - Het is een bekend gezegde ‘licht zien in de duisternis’. Juist nu verlangen we hier naar, zoals ook Jezus’ leerlingen verlangen om naar buiten te gaan om over de grenzen van hun muren te roepen: ‘Het is niet voorbij, maar Jezus leeft!’
Hetzelfde verlangen om naar buiten te gaan voelen wij ook. Om buiten onze muren het voorjaar te vieren, vakantieplannen te maken of eerst maar eens terug te keren naar de normale gang van zaken. Kinderen naar school, winkels en bedrijven open, reizen met de trein of de bus, naar je werk gaan, collega’s ontmoeten, sporten, samen naar muziek luisteren of toneel kijken, op zondag naar de kerk gaan. Het rijtje van wat wij gewoon vinden is oneindig lang. De werkelijkheid van nu is een stuk weerbarstiger.
De anderhalve meter samenleving, intelligente lockdown. Wie had die woorden een jaar geleden durven dromen.
Is er dan helemaal geen hoop meer?
Als we naar de leerlingen van Jezus kijken. Zij hadden zichzelf opgesloten en waren bang na Jezus’ dood. Jezus moest zelf binnenkomen om te laten zien: kijk dit ben Ik. Zie mijn handen en mijn zijde. Ik kom jullie vrede brengen en toekomst en perspectief.
Met zijn allen gaat het lukken. Vertel de mensen maar dat er hoop is voorbij alle ellende en wees bij mensen die het moeilijk hebben. Troost die mensen, help ze, wees bij hen. Het kost de leerlingen tijd om perspectief te zien. Gelukkig hebben ze hun geloof en hebben ze elkaar. Zo gaan ze de wereld in. Gesterkt en een rugzak vol ervaringen die hen helpen om mensen bij te staan.
Lenie Robijn, pastoraal werkster.[l]