Slagerij Bevelander sluit definitief de deuren
POORTVLIET - Het zal een groot gemis zijn op het eiland Tholen. Slagerij Bevelander zal op 16 mei definitief haar deuren sluiten. De slagerij bestaat bijna net zo lang als de Thoolse Bode en menig persoon zal ook zeker de advertenties van Bevelander gaan missen in de Bode. Het was de laatste slagerij op Poortvliet en één van de weinige slagers die nog op het eiland werkzaam zijn.
DOOR JACOLINE DE BOER
Na ruim 30 jaar is dan nu echt het einde in zicht. Ko en Ellie Bevelander hebben geen opvolger voor de zaak en vinden het na al die tijd wel welletjes om zes dagen per week van 's morgens vroeg tot 's avonds te werken. Het is een gemis wat ze zeker pijn zal gaan doen al kijken ze zeker uit naar de toekomst. Meer tijd voor elkaar en hun dochters, oude hobby's oppakken en gewoon even relaxen.
Familiebedrijf
Slagerij Bevelander is een echt familiebedrijf. De slagerij is ooit gestart door de opa van Ko op dezelfde plek waar deze nog is gevestigd. In het huis wat achter de slagerij ligt is Ko zijn moeder geboren en opgegroeid. Na het vertrek van opa uit de slagerij wordt de zaak gerund door zijn zoon, een oom van Ko. Als hij er op een gegeven moment mee wil stoppen is Ko nog te jong om zelf aan de slag te gaan, al was de ambitie er toen ook nog niet echt. Het familiebedrijf valt tijdelijk in handen van iemand anders. Totdat Ko, die inmiddels een jaar of vijftien is en les heeft aan de Technische school, het op school niet naar zijn zin heeft. Zijn moeder vroeg toen aan hem of het slagersvak niet wat voor hem is. Ko, zoon van een veehandelaar ziet het dan toch wel zitten. Het bloed kruipt blijkbaar waar het niet gaan kan. Hij gaat aan de slag bij een slager in Bergen op Zoom en leert daar het vak. Tussendoor gaat hij nog een jaar in dienst en is nog werkzaam bij twee andere slagerijen totdat de winkel van zijn opa weer vrijkomt. Hij neemt de sprong in het diepe en besluit samen met zijn vrouw Ellie de winkel te gaan runnen. Hun dochter was pas een half jaar en een pittige tijd volgde dan ook. Ellie die tot dan geen ervaring had, heeft het vak zichzelf aangeleerd.
Vriendelijkheid
Vanaf het begin liep de winkel gelijk goed. Het is er altijd druk en de klandizie reikt tot ver buiten het eiland. Jaar in en jaar uit werken ze zes dagen per week in de winkel met af en toe maar een paar weken vakantie. Alles werd en wordt vers bereid. Halve koeien en varkens worden geleverd waarvan Ko de lekkerste dingen maakt. Biefstukjes, karbonaadjes, worsten, niks wordt kant en klaar geleverd. Ko en zijn vrouw weten het altijd nog net iets lekkerder te maken. Zij werken alleen met verse producten en hebben hygiëne bijzonder hoog in het vaandel staan. Ko vertelt hierover:" Een slager is eigenlijk geen slager maar tegenwoordig meer een vleesveredelaar". Dat is één van de redenen dat de klanten de winkel aan de Langestraat goed weten te vinden. Maar ook de vriendelijkheid van Ko en Ellie zal zeker een grote rol spelen.
Camping
Nu komt er dus een einde aan een begrip op het eiland. Vele klanten zullen de eigengemaakte frikandellen gaan missen, evenals de bijzondere lichte worst. Lichte worst is een specifieks iets van het eiland, het is een recept van vroeger van de opa van Ko. Ook Ko zijn balletjes zullen zeker gemist worden. Ko had een authentiek recept voor de gehaktballetjes en bij menig inwoner van het eiland stonden deze borrelhapjes tijdens een verjaardag op de tafel. Maar het is goed zo voor Ko en Ellie. Na al die jaren zijn ze toe aan rust. Jubileums van de winkel werden nooit gevierd, er was simpelweg gewoon geen tijd voor. In de zomer waren ze druk met het BBQ-seizoen en vaak als dat net ten einde was kwam de decembermaand er alweer aan. Ook levert Ko iedere week vlees en beleg aan diverse schepen. In de zomer kwam daar ook nog eens bij dat de winkel leverde aan de plaatselijk camping. Gasten van de Kruytenburg konden zo ook genieten van een heerlijk stukje vlees en de streekproducten. Het viel in goede smaak want ook als deze gasten in de winter naar huis gingen bleven zij klant bij de slagerij. Sommige kwamen zelfs helemaal vanuit Gorinchem vanwege de kwaliteitsproducten. De winkel verdwijnt niet maar zal worden omgebouwd tot trimsalon. Dochter Miriam zal hier haar al bestaande trimsalon voortzetten.
Klant was koning
De afgelopen jaren zagen zij het nodige veranderen. Administratief werd het werk zwaarder door extra regeltjes. Vroeger kochten mensen vaak alleen een stukje vlees. Tegenwoordig is het zo veel meer. Ko vertelt hierover:" Je moet je onderscheiden om je boterham te verdienen. Er komt zoveel bij kijken bij het slagersvak". Vorig jaar ging de winkel al op vrijdagmiddag dicht. Een personeelslid vertrok en Ko en Ellie kregen de vacature niet ingevuld. Hun dochter sprong bij. Dit jaar gaf hun laatste personeelslid aan ook toe te zijn aan iets nieuws. De keuze was dan ook gemaakt voor Ellie en Ko. Ze zagen het niet zitten om nogmaals op zoek te gaan naar personeel. En zo valt het doek voor de mooie dorpsslagerij waar de klant koning was. [l]