Pastoraal hoekje
De wereld leefbaar ...
'In wat voor een wereld leven wij nu eigenlijk?' Die vraag bekruipt ons zo dikwijls als het wereldnieuws ons bereikt. Er is geen nieuws zonder oorlog en terrorisme, waanzinnige vernielingen, corruptie, vergelding en verdrukking. Telkens zijn het de minste der mensen die er het onschuldige slachtoffer van zijn.
Niet alleen in het wereldnieuws: het kwaad zit dicht bij ons. Als we eerlijk zijn: het kwaad zit in ons eigen leven. In elke mens zit iets menselijks maar ook iets onmenselijks. Wijsheid en waanzin, liefde en haat liggen dicht bij elkaar.
Dat is geen reden tot schuldgevoelens, wel een aansporing tot zelfkennis. Het is jammer dat in de huidige samenleving zo weinig sprake is van zelfkennis. Gewetensonderzoek is helemaal verdwenen.
Waar komt het kwaad vandaan? Hoe komt het dat mensen zo zijn? Zit het in onze genen? We kunnen ons verliezen in allerlei beschouwingen. Maar als de vraag heel persoonlijk op ons afkomt, vanaf een ziekbed of vanuit een totale ontreddering: 'Waarom moet ik zo lijden?' dan staan we daar met onze mond vol tanden. Er is geen antwoord, of liever: er is maar dat ene antwoord: 'Ik blijf bij u.'
'Ik blijf bij u.' In die laatste en enige troost aan de lijdende mens zal Christus zo ver gaan dat hij zich helemaal zal vereenzelvigen met de lijdende mens. De gekruisigde Christus is het laatste en enige antwoord op de levensvraag naar het kwaad in de wereld en het lijden van de mens. Daarom noemt Johannes Hem in het evangelie van dit weekend (Joh. 1, 29-34) het Lam Gods, verwijzend naar het offerlam dat op Paasavond werd geslacht als een herinnering aan de bevrijding uit de verdrukking.
Omdat wij maar één vaderland hebben: onze planeet. Omdat de wereld die ene globe wordt, wordt de weg van het Lam de enige uitweg om deze planeet voor iedereen leefbaar te houden.
Diaken Jan Foesenek - R.-K. Lievevrouweparochie [l]