De Gròòtste Boer
Afgelopen zaterdag was de start van ons geweldig mooie Vastenavendfeest, een feest vol met tradities. Ik denk b.v. aan Wim van Vliet. Hij nam in 1988 afscheid als Gròòtste Boer. Hij had deze rol 14 jaar lang op een voortreffelijke manier vervuld. Wie zou hem gaan opvolgen? Diverse namen werden al vroeg genoemd. Zo’n rol leek mij geweldig om te spelen, maar ja, dan moet je lid zijn van de Boerenploeg, en daar ben ik nooit voor gevraagd.
Ik bedacht in 1988 een list. Ik hield een open sollicitatie op de grote dweilavond. Iedere dweil kon dan op mij stemmen. Ik zat op die maandagavond in een grote fauteuil bovenaan de Dubbelstraat, met naast mij een tafel met daarop een boek waarin men op mij kon stemmen. Ik had 2 grote luidsprekers naast me staan waar heel veel harde ordinaire boeren uit te horen waren. Ik moest er zelf het hardst om lachen, maar dat kon niemand zien, want ik had een masker op.
Op zeker moment stonden er twee nogal bekakte dames naar mij te kijken. Zo te zien kwamen ze ‘nie van ier’. Ze stonden zich te ergeren, vooral om die harde onbeschofte boeren die ze hoorden. Hoofdschuddend zei de ene vrouw tegen de andere: “Zeg Annie, zullen we verder gaan? Wat een ordinair gedoe is dit hier”. Gelukkig zagen veel andere dweilen er wél de lol van in, want er hadden die avond ruim 400 krabben op mij gestemd. Het was voor mij nog een extra leuke ervaring, want het was de eerste keer dat ik zelf ook met een act op de grote dweilavond meedeed.
Oh ja, dat moet ik tenslotte nog even zeggen: ik ben het niet geworden hoor!
(Uit mijn recente verschenen boek: Vastenavend, ’n stuk van m’n leven).