Pastoraal hoekje
Intens verlangen
Enkele jaren geleden, tijdens mijn opleiding tot diaken, was ik op retraite in een klooster in Kortemark, België. In de sacristie hing een tegel met de volgende spreuk: “Vier deze H. Mis alsof het je eerste is. Vier alsof het je laatste is. Vier alsof het je enige is.” En ik vroeg me af: hoe intens kun je vieren?
De laatste weken dacht ik geregeld aan deze tekst. Doordat de weekendvieringen niet doorgingen, groeide het verlangen om weer samen te mogen en kunnen vieren. Wat voor de coronacrisis vanzelfsprekend was, was ineens niet meer zo normaal. Het niet naar de kerk kunnen, maakte ook iets duidelijk. Soms kom je er pas achter hoe kostbaar iets is, als je het niet meer hebt. Velen met mij verlangen er dan ook vurig naar om weer naar de kerk en ter communie te mogen gaan. Na maanden mocht er op 1 juni weer gevierd worden. En vanaf zondag kunnen we hopelijk weer de communie ontvangen.
Hoe treffend is het dan dat het zondag Sacramentsdag is! Op dit feest vieren we dat Jezus Christus zich in de gedaante van brood en wijn aan ons geeft. En dat hij zo daadwerkelijk bij ons wil blijven. Hij verlangt er naar om dicht bij ons zijn. Dat ons verlangen om bij Hem te zijn net zo intens mag zijn.
Diaken Anton Janssen - R.-K. Lievevrouweparochie [l]