Op eigen wijs
Regeren in crisistijd is moeilijk. Je doet het nooit goed. En achteraf zullen die activisten op sommige punten nog wel gelijk krijgen ook. Maar ook dat is makkelijk. Achteraf praten. Zo probeert de oppositie nu al te scoren door te hameren op een onderzoek naar hoe de crisis is aangepakt. Zogenaamd om te leren van fouten.
Ik weet zeker dat het crisisteam dat al dagelijks doet. Leren van fouten. Dat is inherent aan de aanpak van een crisis die onbekend en ongekend is. Je weet nooit precies welke maatregel op welk moment het meest effect heeft.
En dan ben je ook nog eens afhankelijk van een burgerij die deels volgzaam, deels rebels, deels slim en deels dom is. Ga er maar aanstaan. Hulde voor ons kabinet, die deze meute tot nu toe redelijk in toom wist te houden. Al met al zijn we overigens best een braaf volkje. De meesten houden keurig afstand, volgen de pijlen, lezen de bordjes, ontsmetten hun handen en mijden lijfelijk contact.
Verder is het als met het Nederlands elftal. Als dat speelt en we nestelen ons voor de buis, dan zijn we allemaal bondscoach. We weten het allemaal beter dan de rest. Dat is meesttijds onschuldig, maar je hebt ook boeven die zelfs geld proberen te verdienen aan de ellende van een ander.
En raddraaiers houd je altijd. Protesteren tegen de corona-maatregelen van de overheid. Zo gemakkelijk. Ik loop naar zo’n activist en vraag: ‘He dokter, ik heb de laatste tijd nogal last van mijn nek. Moet ik me zorgen maken?’
Hij kijkt me verbaasd aan en zegt: ‘Daar heb ik geen verstand van joh’. ‘Oh’, reageer ik gespeeld verbaasd, ‘Maar wel van virussen?!’ [n]