'Vrouwelijke
ondernemers
moeten meer
ballen in de
lucht houden'
Sophia Vreugdenhill is oprichtster en mede-eigenaar van ICE Agency, een uitzendbureau in Roosendaal dat zich richt op arbeidsmigranten uit onder andere Polen en Roemenië.
Sophia, er werken meer dan duizend uitzendkrachten bij ICE Agency. Toch is ICE Agency een redelijk onbekende naam in Roosendaal en omstreken. Waarom hebben we nooit eerder van je gehoord?
Ik heb nooit de ambities gehad om heel snel heel groot te worden. We zijn letterlijk begonnen met één uitzendkracht en dat heeft zich in de loop van de jaren verder ontwikkeld. Wij rijden niet rond met busjes met onze naam erop en we maken geen reclame. Alles verloopt via mond-op-mondreclame, dus als je niet in deze branche zit dan hoor je niet zo snel iets van ons.
Waarom voelde je de behoefte om een eigen uitzendbureau te starten dat zich vooral richt op arbeidsmigranten?
Ik ben ooit begonnen als booker bij een modellenbureau. Ik moest twee partijen (de klant en het model) met elkaar matchen en dat vond ik ontzettend leuk om te doen. Maar, bij een modellenbureau is je gebied redelijk beperkt, daarom solliciteerde ik bij het grootste uitzendbureau: Tempo-Team/Randstad. Daar ging ik aan de slag met het matchmaken.Toch merkte ik dat er bepaalde vacatures moeilijk op te vullen waren en Tempo-Team distantieerde zich destijds van het werken met arbeidsmigranten. Daarentegen merkte ik juist in het veld dat we het niet alleen gingen redden met de Nederlandse uitzendkrachten. Ik ben altijd ambitieus en ondernemend geweest. Het jaar voordat ik de stap nam om zelf een uitzendbureau te starten heb ik als zzp-er advieswerk gedaan in de “Poolse” uitzendbranche. .
Een moeilijke keuze lijkt me, want je geeft toch een stukje zekerheid op?
Als je zelf wil ondernemen, moet je ooit die eerste stap nemen. Op dat moment vielen dingen gewoon samen. Ik wist dat ik de uitzendbranche heel leuk vind. Dat moet ook wel, want als je zelf gaat ondernemen, slokt dat alle tijd op. Ik heb een enorme drive en passie voor dit vak en ik vind het nog steeds heel erg leuk, dus wat dat betreft was het geen moeilijke keuze.
Je bent de eerste vrouwelijke ondernemer in deze rubriek. In hoeverre maakt het een verschil dat je een vrouwelijke ondernemer bent?
Aan het begin was dat wel lastiger. Mensen nemen je dan toch iets minder serieus, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik daar nu totaal geen last van heb. Vrouwelijke ondernemers met een gezin moeten meestal wel meer ballen in de lucht houden dan mannelijke ondernemers. Vaak komt het er toch op neer dat zij het huishouden draaien, voor de kinderen zorgen en ze helpen bij hun huiswerk. Dus wat dat betreft is het wel zwaarder/ uitdagender.
Hoe zou je jezelf eigenlijk omschrijven als baas?
Ik geef het personeel op kantoor graag heel veel ruimte. Ik weet nog dat ik dat in mijn tijd bij Tempo-Team heel fijn vond. Dat je de ruimte kreeg om zelf nieuwe dingen te ontwikkelen. Ik geef mijn personeel wel die ruimte om zelf met goede ideeën te komen.
Ben je streng als baas?
Ben ik streng? Ik leg de lat wel hoog. Maar de mensen in mijn team zijn misschien nog wel twee keer zo streng voor zichzelf. Er heerst een enorme gedrevenheid in ons team en dat is waarom wij het ook zo goed doen. De mensen hebben een enorm hart voor het bedrijf. Natuurlijk is er geen enkele werkplek waar geen fouten gemaakt worden. Dat kan natuurlijk altijd. Maar we hebben allemaal die gedrevenheid om het iedere dag beter te doen, om iedere dag het uiterste eruit te halen, ook als het crisis is.
Hoe is deze crisis voor jullie geweest?
Toen ik begon in 2007 zat ik vlak voor de economische crisis. Daar heb ik veel van geleerd en dat heeft er wel voor gezorgd dat we als bedrijf bestendiger zijn geworden tegen dit soort crisissen, we hebben immers een solide basis. Veel van onze mensen zitten in de foodsector en die liep gewoon door. Natuurlijk hebben een aantal klanten hun deuren moeten sluiten en dat is heel erg, maar we hebben ons personeel wel kunnen herplaatsen. De cijfers zullen naar verwachting aan het eind van het jaar niet slechter zijn dan andere jaren. Daar hebben we overigens wel heel hard voor moeten werken, want dat is allesbehalve vanzelfsprekend geweest.
Heb je er wakker van gelegen?
Haha nee, gelukkig gebeurt dat niet meer zo snel. Ik laat me wat minder makkelijk gek maken. Aan het begin van mijn ondernemerschap heb ik wel eens wakker gelegen. Heb ik genoeg klanten? En genoeg werknemers? Maar na dertien jaar heb ik gelukkig wel een betere nachtrust. Ik kan wat beter relativeren en nuanceren.
Werkt dat ook de andere kant op? Worden successen ook gerelativeerd?
Nee, juist niet. We doen er alles aan om onze successen te vieren. We zetten bijvoorbeeld ook iedere maand een werknemer in het zonnetje. En, omdat wij het vooral moeten hebben van mond-op-mondreclame, laten we ook altijd een taart bezorgen als een bedrijf ons heeft aanbevolen. Daar moeten we het immers van hebben, dus we staan wel stil bij hoe bijzonder dat eigenlijk is.
Je bent dit alleen gestart. Inmiddels heb je een compagnon waarmee je kan sparren, maar kon je destijds bij iemand terecht voor advies?
Mijn ex-man kwam uit de accountancy en heeft me veel gesteund. Verder weet ik wel dat ik toen veel boeken las. Boeken vergroten je wereld en openen deuren. Met boeken kan je je eigen geest scherpen en dat heeft me wel geholpen. Nu lees ik bijvoorbeeld 'De meeste mensen deugen' van Rutger Bregman, daar heb ik heel veel zin in.
Met wie zou je zelf eigenlijk wel eens aan de keukentafel willen zitten?
Dat is toch Emile Roemer. Hij is door de overheid aangesteld als ’aanjager’ van o.a. goede huisvesting voor arbeidsmigranten. De huidige wetgeving maakt het voor ons heel lastig om het 'goed te doen'. Een vergunning voor het ontwikkelen van een appartementencomplex voor arbeidsmigranten is bijvoorbeeld maar tien jaar geldig. We lopen tegen een muur van regels op. [n]
