‘Hun enthousiasme ga ik het meeste missen’
BIEZELINGE – Dinie Francke-Ortelee gaat na 47 jaar in het onderwijs gewerkt te hebben van haar welverdiende pensioen genieten. De afgelopen jaren werkte ze als Intern Begeleider (IB-er) op kindcentrum De Linge in Biezelinge en op basisschool 't Kompas in Yerseke. Daarvoor heeft ze jarenlang als juf voor de kleuterklas gestaan, maar ze was ook juf in andere groepen. Ter gelegenheid van haar afscheid wordt deze week op De Linge een receptie gehouden.
DOOR JESSICA ROVERS
Dinie is ooit gestart als juf op het Hummelhonk in Kapelle. Ze woonde in Bodegraven, maar kwam naar Zeeland om voor haar opa te zorgen. “Mijn opa en oma woonden in Goes en als kind zei ik altijd al dat ik in Zeeland zou gaan wonen. Ik zat op de HBS en kwam toen na een verhuizing uit op de kinderkweek. In Utrecht heb ik een 3-jarige opleiding gedaan. Het omgaan met kinderen en het creatieve had mij altijd al aangesproken. En ik gaf toen ook al korfbaltraining aan kinderen. Toen mijn oma overleed heb ik gesolliciteerd naar een functie in Kapelle en ben ik bij mijn opa gaan wonen, want die kon niet meer goed voor zichzelf zorgen. Zodoende ben ik in Zeeland terecht gekomen en nooit meer weggegaan.”
Onbevangenheid
Via een aantal cursussen kwam Dinie terecht bij het seminarium voor orthopedagogiek. “Toen mijn eerste geboren werd, ik heb twee dochters en een pleegzoon, heb ik ontslag moeten nemen, maar ben ik wel vervangingswerk blijven doen. Ik heb toen de opleiding tot volledig bevoegd onderwijzer gevolgd, omdat de overgang plaatsvond naar het basisonderwijs. Op een gegeven moment was ik 48 jaar en ik wilde, na een aantal cursussen, weer echt een studie doen. In Vlissingen heb ik toen twee jaar aan het seminarium gestudeerd en ben ik IB-er geworden.” Dinie vertelt dat ze daarvoor op alle groepen gestaan heeft, maar dat ze de kleuterklas toch altijd het leukst vond. “De onbevangenheid is bij deze groep het grootst. Het enthousiasme van de kinderen ga ik denk ik wel het meeste missen.”
Zorg
Dinie blijft wel betrokken bij het onderwijs. “Wat mij vooral aansprak als IB-er is dat je de zorg voor kinderen hebt, maar dan op een andere manier. Je stuurt leerkrachten aan en je bent op zoek naar een passend aanbod voor een kind, zodat je kunt voldoen aan de onderwijsbehoefte. Er is sprake van veel samenwerking met verschillende partijen en je bent meer bezig op beleidsniveau. Ik zag hier destijds veel uitdaging in en nog steeds blijft het mij boeien. Ik blijf werken bij de schoolbibliotheek en blijf collega's coachen. Ook het afnemen van rekenonderzoeken blijf ik doen, net zoals het geven van workshops over bijvoorbeeld hechtingsproblematiek. Daarnaast ben ik samen met een collega bezig met het ontwikkelen van een kindgericht leergesprek met kaarten op basis van een dialooginstrument. Al deze dingen wil ik zo lang mogelijk blijven doen, maar dan wel wanneer het mij uitkomt.”[n]