'Bij Dauwendaele doen we het samen'
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad’ kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij’? In de rubriek ‘Zij zijn de stad’ zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Ko Noordhoek.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
Ko Noordhoek wordt door velen gewaardeerd bij voetbalclub FC Dauwendaele. Daar laten de spelers, bestuursleden en vrijwilligers van de club, in een afscheidsfilmpje dat online staat, geen misverstanden over bestaan. Er zijn alleen maar lovende woorden. Het filmpje dat werd gemaakt naar aanleiding van het afscheid van Ko als bestuurslid maakte me nieuwsgierig naar deze man. Als ik hem vraag of hij iets over zichzelf wil vertellen stemt hij meteen in. Een week later treffen we elkaar in café-restaurant Vriendschap, aan de Markt in Middelburg. “Ik beantwoord je vragen graag, maar het moet niet al te veel over mij gaan. Ik vind de club belangrijker.” De eerste opmerking van Ko illustreert aardig wat voor soort mens Ko is. Bij zijn afscheid als bestuurslid ontving hij de gouden speld van de KNVB, als waardering voor zijn inzet. In januari 2010 kreeg hij daar ook al een koninklijke onderscheiding voor. Het zijn onderscheidingen om trots op te zijn. Ko staat er niet graag lang bij stil. “Bij de club doen we het allemaal samen he?” Ko vertelt hoe hij opgroeide op Noord-Beveland en rond 1980 verhuisde naar Kapelle. Later kwam Middelburg in beeld. “In 1986 kreeg ik een baan bij de gemeente Middelburg. Het was een jaar later genoeg reden om naar Walcheren te verhuizen. We vonden een woning in de toen net nieuwe wijk Reijershove. Daar wonen we tot op de dag van vandaag. In 1992 kwam ik bij FC Dauwendaele terecht, omdat mijn zoon er ging voetballen. Ik was al scheidsrechter in die tijd en kende al wat mensen bij de club. Een jaar later zat ik in het bestuur.”
Griffier
Bestuurslid zou hij 27 jaar blijven. Ook de gemeente bleef hij al die jaren trouw. Toen hij in oktober met pensioen ging was hij 34 jaar in dienst geweest. “Over de gemeente als organisatie is vaak wat te doen, maar het is een goede werkgever geweest. Ik werkte er met veel plezier, onder meer als commissiegriffier. Ik vind oprecht dat Middelburg veel goed doet. Neem nu de lokale sportaccommodaties en de ondersteuning die de gemeente biedt. Het is hier beter geregeld dan in Vlissingen. Er is nog genoeg werk te doen, maar toch: er is ook al veel verbeterd, de afgelopen jaren.” Ko komt over als een tevreden man, maar hij zegt wat hij denkt. Als ik hem vraag welke van de Middelburgse burgemeesters zijn favoriet is, twijfelt hij geen moment. “Koos Schouwenaar! Dat was zo’n aardige man. Echt een mensenmens. Een goede spreker, met veel humor.” Hangt Ko’s afscheid als bestuurslid samen met zijn pensionering? Niet helemaal. Hij gaat het dan misschien iets rustiger aan doen, maar blijft betrokken bij de club. Zijn zoon heeft veel van Ko’s oude taken overgenomen. Heeft het gezinsleven nooit geleden onder al die betrokkenheid? “Soms was ik er wel erg vaak, maar mijn vrouw heeft me altijd gesteund. Ik heb afscheid genomen omdat er verjonging moet zijn. Het is gewoon tijd om het stokje door te geven.”[l]