Voor Petar Kruit blijkt de praktijk de beste leerschool te zijn
MIDDELBURG - De kreet 'Wij zijn de stad' kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn 'wij'? In de rubriek 'Zij zijn de stad' zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Petar Kruit.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
“Petar? Moet dat niet Peter zijn?” zeg ik. "Nee hoor, het is Petar, een Slavische variant op die naam.” Petar Kruit is zo Nederlands als het maar zijn kan. Hij groeide op in Heukelum, een plaatsje in de buurt van Gorinchem. Maar als het gaat over zijn voornaam vertelt hij graag iets over zijn afkomst. "Mijn opa was een Bulgaar, mijn oma een Kroatische. In de jaren '50 sloegen ze op de vlucht voor de communisten en kwamen ze terecht in een vluchtelingenkamp in de Italiaanse stad Triëst. Ze begonnen in dat kamp een winkeltje. Toen ze in 1953 hoorden van de watersnoodramp in Zeeland zetten ze een actie op touw om geld in te zamelen voor de slachtoffers. Dat geld stuurden ze naar Nederland. Bij wijze van dank werden ze een jaar later uitgenodigd door de Nederlandse overheid, om hier te komen wonen. Via een actie van de VPRO, ‘Een ton voor Triëst’, werd hun komst mogelijk gemaakt. Er zijn nog beelden van."
Ik zie en hoor dat Petar dít verhaal met plezier vertelt, maar merk ook al snel dat hij niet veel met het verleden bezig is. Aan zijn jeugd in Heukelum en aan zijn schooltijd in Leerdam gaat hij in twee minuten voorbij. Petar kijkt liever naar het heden dat voor hem begon toen hij, rond zijn achttiende, naar Zeeland kwam. Het ging in die periode niet lekker met hem. Zeeland ervoer hij als een verademing. Rond 2007 vond hij een woning in Middelburg, een studentenflat in Dauwendaele, en ging hij aan de slag in de horeca. Hij werkte in een sauna en in diverse restaurants, waaronder Kaffee ’t Hof in Middelburg. "Die tijd in de horeca was prachtig. Ik genoot er echt van, maar ik werkte uiteindelijk te lang en te veel, zelfs toen ik een keer op mijn stuitje was gevallen en mijn rust had moeten nemen. Dat deed ik echter niet. Op een gegeven moment zakte ik letterlijk door mijn hoeven. Ik heb twee jaar moeten revalideren. Dat was geen pretje.”
Ommezwaai
Juist dit voorval zorgde voor een ommezwaai in Petars leven. Tijdens de revalidatie besloot hij meer te gaan doen met zijn creatieve bezigheden. Zijn leven lang had hij een passie voor het maken van muziek, video’s en animaties. Waarom zou hij dáár zijn werk niet van maken? Hij verdiepte zijn kennis door talloze video’s op Youtube te kijken en door kort een opleiding te volgen. "Ik was supergretig om nieuwe kennis op te doen, maar van die opleiding stak ik niet veel op. Dat vond mijn docent ook. Die vroeg op een gegeven moment wat ik er deed. Toen ben ik er maar mee gestopt. De praktijk is toch de beste leerschool.”
Hij heeft sindsdien een eigen bedrijf met verschillende opdrachtgevers. Zo werkt hij voor het Zeeuwse videobedrijf Nuformer uit Burgh-Haamstede, dat onder meer 3D-projecties op gebouwen en in het nieuws was met een projectie tijdens de Amerikaanse Probowl. Ook maakt hij zelf video's, bijvoorbeeld over een Zeeuws Schuurmuseum in Biggekerke. De film staat op www.petarkruit.com.
Hij voert ook op grafisch gebied opdrachten uit, meestal nieuwe huisstijlen. Dat deed hij onder meer voor een Amerikaanse kunstgalerie. Verder doet hij veel op muziekgebied, al is dat niet de meest lucratieve tak. "Het geld dat we daarmee verdienen gaat terug in de pot, voor nieuwe projecten. Maar het is wel heel tof om te doen. In m’n studio in Nieuw-Middelburg werk ik altijd aan nieuwe tracks, al jaren. Ik werk veel samen met Kymer McGyver, een rapper uit Gilze. Hij gebruikt mijn beats in een paar nummers. Volgend jaar komt er een nieuw album uit en in april staan we in het voorprogramma van Def P, als die op tournee gaat. Ik sta dan zelf overigens niet op het podium hoor. Dat is niet mijn ding. Ik leg alles vast op film.”[l]