'Op dit eiland heb ik altijd het grote vakantiegevoel'
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad’ kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij’? In de rubriek ‘Zij zijn de stad’ zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Ton Veldman.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
Het is jammer dat artikelen in het tijdschrift voor parapsychologie en bewustzijnsonderzoek pas na een paar jaar online kunnen worden gelezen, want anders zou ik hier ongetwijfeld hebben verwezen naar het artikel ‘Buitengewone ervaringen’ dat Middelburger Ton Veldman (1960) vorig jaar schreef voor dit periodiek. Ik kreeg het mee toen we, na een onbevangen kennismaking, afscheid van elkaar namen.
Jeugd
Hij gaf het, omdat we het hadden gehad over bijna-doodervaringen, een onderwerp waar Ton veel interesse in heeft. “Lees dat artikel, daar staat het allemaal in.” Toen ik dat deed, ontdekte ik dat er veel meer in stond over Ton zelf dan ik had verwacht. In de twaalf pagina’s gaat hij bijvoorbeeld uitgebreid in op zijn jeugd. Hij groeide op aan de voet van de Lange Jan als één van de kinderen van de eigenaars van Grossierderij Veldman, een groothandel in zoetwaren. Tijdens de kennismaking hadden we zijn jeugd en katholieke opvoeding besproken, maar in vogelvlucht. Hij vertelde over het Abdijplein en Kloostergangen, die zijn speelterrein waren, en dat het hele gezin hielp in de zaak van pa en ma. Hij vertelde ook kort iets over zijn tijd op de Griffioen Mavo en Havo én over zijn vertrek naar Tilburg, waar hij psychologie ging studeren. In het artikel beschrijft Ton het allemaal veel uitvoeriger.
'Hier is rust, ruimte en natuur'
En belangrijker: in het artikel legt Ton ook uit hoe de sfeer thuis soms was en hoeveel spanningen er waren. Het plaatst dat wat hij mij vertelde in een ander, minder luchtig perspectief. Het is een feit dat Ton veel heeft meegemaakt. Hij kende dit millennium bijvoorbeeld veel persoonlijke tegenslagen, met als dieptepunt zijn hartproblemen in 2013, die gepaard gingen met een bijna-doodervaring. Die gebeurtenis en andere hebben Ton blijvend veranderd. Hij is nooit bij de pakken neer gaan zitten. Hij gebruikte deze juist om dingen heel anders te gaan doen. Toen hij in 2007, na een huwelijk van 22 jaar, scheidde van zijn vrouw, ging hij terug naar Middelburg. Hij was dertig jaar weggeweest. Hij vindt het heerlijk om hier te zijn. “Het is hier veel minder druk en gejaagd. Hier is rust, ruimte en natuur. Op dit eiland heb ik altijd het grote vakantiegevoel.”
Mens en arbeid
Ook aan zijn hartfalen in 2013 heeft Ton een positieve draai gegeven. Als meervoudig gekwalificeerd professional op het gebied van mens en arbeid had hij in 2009 zijn eigen bedrijf opgericht: Veldman Consulting. Door zijn ziekte moest Ton anders gaan werken. Dat lukt hem prima, al is het moeilijk te geloven dat hij alles doet in drie dagen per week. Hij werkt voor grote organisaties, onder meer als gespecialiseerd begeleider op het gebied van onder meer de wmo. Daarnaast is hij adviseur bij het Benelux Universitair Centrum en regionaal coördinator van de Studievereniging voor Psychical Research.
Mogelijkheden
Dat hij zijn gezondheidsbeperkingen geen belemmering laat zijn is een mooi voorbeeld voor de mensen met wie hij werkt. Op de website van zijn bedrijf lees ik dat ‘het zijn passie is om uit mensen te halen wat er in zit, zeker bij mensen die om wat voor reden dan ook tijdelijk, langdurig of permanent beperkt zijn in hun mogelijkheden’.
Hoe hij dat aanpakt weet ik natuurlijk niet, en of het ook altijd lukt evenmin, maar als je Ton goed beluistert en zijn verhaal leest weet je één ding zeker: het kan. Daar is hij het levende bewijs van.[l]