'Het magazijn leek wel een commandocentrum'
GOES - De artsen en verpleegkundigen van Adrz zetten momenteel alles op alles in de strijd tegen het coronavirus. Zij zijn echter niet de enigen in het ziekenhuis die overuren draaien. Achter de mannen en vrouwen in de frontlinie staat een grote groep mensen die alles uit de kast haalt, zodat de ziekenhuiszorg optimaal draait in deze vreemde tijden. De komende vier weken laat Weekblad de Bode die mensen zien. Deze week is René van Dalen aan de beurt, teamleider logistiek en facilitair.
DOOR EUGÈNE DE KOK
Rene van Dalen is volgende week veertig jaar in dienst bij het ziekenhuis. “Ik ben hier op mijn zeventiende begonnen als weekendkracht en nooit vertrokken”, zegt hij in het verder lege bedrijfsrestaurant van Adrz. “In al die jaren heb ik nog zoiets meegemaakt als dit. Ik heb helpen verhuizen toen het ziekenhuis naar hier kwam, we hebben een paar keer zonder stroom gezeten en een paar maanden geleden zaten we zonder water. Het was allemaal kortstondig en in geen enkel opzicht te vergelijken met deze crisis.”
Van Dalen is teamleider logistiek en facilitair waar zo’n dertig mensen werken. “Van jong tot oud en zowel mannen als vrouwen. Gelukkig zijn ze allemaal flexibel. Dat is deze weken gebleken. Er is zelfs iemand, die met pensioen was, teruggekomen om te helpen.”
De dienst zorgt onder meer dat het afval op de goede manier wordt ingezameld en afgevoerd, voor de bedrijfskleding, dat alle post op de juiste plek terecht komt, voor het transport tussen de locaties van Adrz en beheert het magazijn. “Alles is drukker geworden en heel veel moest ad hoc worden geregeld. Normaal staat 95 procent van ons werk vast. Nu was dat bijna andersom.”
Voorraad
In de eerste weken na de uitbraak van het coronavirus merkten Van Dalen en zijn collega’s het vooral aan de ‘gigantisch’ toegenomen hoeveelheden afval en in het magazijn. Het is de plek waar het personeel zaken als mondkapjes en beschermende kleding haalt. “Dat leek wel een commandocentrum”, zegt de teamleider, die in samenwerking met de afdeling inkoop moet zorgen dat er voldoende voorraden is. “De telefoon stond roodgloeiend. Iedereen wilde alles zo snel mogelijk hebben.”
Stress
Het zorgde voor de nodige stress, want van alles moest van de ene op andere dag een veelvoud zijn. “We schakelden van alternatief naar alternatief naar alternatief. We zijn op een gegeven moment zelfs maskers en jassen gaan steriliseren. Normaal gooi je die na één keer weg, maar zo konden we het vertragen. We moesten wel, want er was in alles schaarste.”
De nood was na een tijdje zo hoog dat Adrz besloot een oproep op Facebook te plaatsen. Wie beschermende artikelen had, werd gevraagd deze beschikbaar te stellen. “We hebben toen zo ontzettend veel spullen gehad. Daar stond ik echt versteld van. Er is zelfs een aantal personeelsleden geweest dat van eigen geld maskers heeft gekocht en deze naar het magazijn bracht. Dat is toch prachtig?”
In het magazijn werden de spullen naar geschiktheid gerangschikt en uitgedeeld. “Deze crisis heeft ook duidelijk gemaakt dat logistiek ontzettend belangrijk is in een ziekenhuis. Normaal heeft niemand dat in de gaten. Nu wel”, zegt Van Dalen, die trots is op zijn team waarvan ook veel is gevraagd. “Normaal bevoorraden we de afdelingen volgens een bepaald schema. Dat moesten we meteen loslaten en zijn het continu gaan doen. Net als anderen zijn wij ook gaan werken in het weekend. Normaal zijn we dan vrij.” Van Dalen werd gevraagd plannen te maken voor het zwarte scenario. “Zover is het gelukkig niet gekomen, maar we zijn tot donkerrood geraakt. In de eerste weken werd ik wel eens wakker, omdat ik mondkapjes voor mijn ogen zag. Dat heb ik in al die jaren nog nooit meegemaakt.”[l]