Zeeuwse veteranen hebben eindelijk hun eigen plek
VLISSINGEN – Ze moesten er jarenlang op wachten. Door de coronacrisis werd dat nog iets langer, maar de Zeeuwse veteranen hebben eindelijk een eigen ontmoetingscentrum. Zaterdag kwamen ze daar - op afstand - bij elkaar ter gelegenheid van de Zeeuwse Veteranendag.
DOOR DANIËL WISSEL
John Kouters, voorzitter van de stichting Meijaard-Rijsdijk was er al zeven jaar bezig met dit idee om een centrum te openen. Hij sloeg op een gegeven moment de handen ineen met Kees Jansen, voorzitter van de Stichting Veteranen Ontmoeting Centrum Zeeland. "Er zijn heel veel veteranen die rondlopen met een hulpvraag, maar niet weten of durven ergens naartoe te gaan. Voordat een granaat ontploft, kun je beter de pin terugduwen”, zeggen de twee over de behoefte aan het centrum dat eigenlijk in april open had moeten gaan.
Het was voor Kouters duidelijk dat er veel behoefte was aan een ontmoetingscentrum. In ongeveer alle provincies in Nederland was er al zo’n centrum, maar in Zeeland niet. Tot teleurstelling van de 77-jarige Nieuw-Guinea-veteraan. Hij pakte zelf de handschoen op. In de oude boekhandel Fanoy, aan de Faradayweg naast de HZ in Vlissingen, vonden Kouters en zijn collega’s een geschikte locatie. Jansen legt uit wie er allemaal welkom zijn. "Er is behoefte om elkaar te ontmoeten en samen te komen. Veteranen, postactieve militairen en hun gezinsleden, maar ook andere geüniformeerde beroepen kunnen hier naartoe komen. Het is vooral de bedoeling dat we met elkaar in gesprek gaan."
Hulpvraag
Het centrum is niet alleen om samen te komen, maar wil ook helpen bij serieuze problematiek. Veel veteranen kampen met PTSS en traumatische ervaringen. "We hebben hier mensen lopen die opgeleid zijn om de juiste hulp te kunnen verlenen. Zij voeren gesprekken, als dat niet voldoende is, kunnen we ze doorverwijzen naar het veteranenloket in Doorn. Daar krijgen ze dan extra professionele hulp."
Jansen ging zelf op missie naar Bosnië. Hij weet uit ervaring dat veteranen uit zichzelf niet zo makkelijk om hulp vragen. "Mensen melden zich niet zo snel, ook omdat het als niet stoer gezien wordt." Maar beide heren kunnen niet vaak genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om het toch wel te doen, niet alleen voor de veteraan zelf. "Als veteranen ontsporen, moeten ze gewoon hulp krijgen bij het verwerken van die trauma’s. De gezinnen van die mensen zijn net zo belangrijk. Dat moeten we niet vergeten. Ook zij krijgen te maken met vervelende situaties."
Begrijpen
Behalve hulp, moet het centrum ook zorgen voor een stuk gezelligheid en herkenning. "We hebben allemaal dezelfde achtergrond dus aan één woord genoeg. We begrijpen elkaar meteen."
De twee heren vinden het behalve ondersteuning, vooral heel belangrijk om erkenning en waardering te krijgen voor het werk dat veteranen hebben verricht. "Het is niet vanzelfsprekend dat mensen vechten voor jouw vrijheid, dan moet je er ook iets voor doen. Je stuurt ze weg, maar dan moet je ze ook weer opvangen." Een stukje begrip missen ze af en toe wel eens. "Mensen snappen het vaak niet, terwijl het heel dichtbij is. Een veteraan kan gewoon naast je wonen. We willen ze graag helpen, op welke manier dan ook."
Via www.svocz.nl is meer informatie te vinden over het centrum en de openingstijden.[n]