Dirkje Buijs viert haar honderdste verjaardag
MIDDELBURG – Na 99 verjaardagen zag Dirkje Buijs–Dijkstra er nog altijd tegenop om jarig te zijn. De Middelburgse houdt er niet van om in de aandacht te staan, maar als het eenmaal zover is, geniet ze van de mensen om haar heen. De familie nam haar mee naar de Zandput in Serooskerke om daar haar honderdste verjaardag te vieren.
DOOR MARIELJA TEN BRUGGENCATE
Dirkje Buijs–Dijkstra werd op 14 september 1920 geboren in Middelburg. Haar ouders komen uit Friesland, en verhuisden voor het werk van vader naar de Zeeuwse hoofdstad. Dirkje is de dochter van brigadier Dijkstra van de Middelburgse politie in de Schuitvlotstraat.
Corry
Op de kleuterschool leerde ze Corry kennen, met wie Dirkje haar verdere leven bevriend zou blijven. “Vroeger kreeg ik van Corry op mijn verjaardag een kaart met daarop het aantal kilometers die we dat jaar samen gefietst hadden. We gingen bijvoorbeeld een oranjebittertje halen bij de Oranjeplaat, of fietsen naar een picknickplek waar we thee dronken die we zelf hadden meegenomen.”
Meringues
53 jaar lang heeft Dirkje aan de Langevieleweg in Middelburg gewoond. “Ik had alles in de buurt, zoals winkeltjes, familie en fijne buren. Er was een grote, diepe tuin die ik samen met de buurman onderhield.”
'Mijn moeder
klaagt nooit'
Dirkje Dijkstra trouwde met Andries Buijs en ze kregen samen een zoon en drie dochters. Toen de kleinkinderen geboren werden, paste Dirkje graag op en bakte taarten met meringues en lange vingers voor speciale gelegenheden. Ze heeft inmiddels tien kleinkinderen en zestien achterkleinkinderen. Zij vierden de honderdste verjaardag ook mee.
Tevreden
Bescheiden en tevreden zijn twee woorden waarmee dochter Dory haar moeder omschrijft. “Toen mijn vader overleed in 1975, hij was nog maar 61 jaar, heb ik haar nooit zien huilen. Mijn moeder klaagt niet, ook nu niet.” Eerder dit jaar kwam Dirkje pijnlijk ten val. Ze brak haar heup en moest geopereerd worden. “Ze loopt nu met een rollator door haar huisje en doet zoveel mogelijk zelf, daarbij krijgt ze hulp van mij, mijn zus Willy en de verzorgers van Hof ’t Seijs.”
Verrassingen
De jarige wil niet te veel hulp aan anderen vragen, vertelt ze. “Ik wil ze niet tot last zijn, maar ik ben dankbaar dat ze me helpen. Zonder mijn kinders weet ik niet wat ik zou moeten.” Tranen wellen op in haar ogen. Dan gaat de telefoon. Het is de burgemeester. “Wat een verrassingen allemaal vandaag”, zegt Dirkje. Alle aandacht, waaronder een felicitatiebrief van de koning, is meer dan Dirkje Buijs–Dijkstra had verwacht. “Is dat echt voor mij?” De visite knikt. “Ja,” zegt Dory, “je bent honderd geworden, en ook al werd jouw moeder 101 jaar, we vinden het heel bijzonder. Je verdient het om in het zonnetje gezet te worden.”[n]