Zij Zijn De Stad: Romy Muyrers
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad’ kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij’? In de rubriek ‘Zij zijn de stad’ zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Romy Muyrers.
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
Verbaasd ben ik, als ik na het kennismakingsgesprek met Romy Muyrers (1999) Beauty Studio Middelburg verlaat. Heb ik nu echt zitten praten met een vrouw die nog maar eenentwintig is? Het gebeurt maar al te vaak dat ik dames van die leeftijd nog meisjes noem, maar dat is in het geval van Romy ondenkbaar. Ze straalt het type kalmte uit dat je doorgaans alleen opmerkt bij wat oudere mensen. Haar antwoorden op mijn vragen, welke vragen dan ook, zijn spontaan, maar desondanks evenwichtig en doordacht. Romy mag dan nog een jongvolwassene zijn; ze straalt veel levenservaring uit.
En die levenservaring hééft ze ook, al is Romy zelf de eerste die alles relativeert en er met vlagen zelfs luchtig over doet. “Zeker heb ik best al wat meegemaakt, maar ik heb er geen trauma’s aan overgehouden ofzo hoor. Ik heb alles een plekje gegeven.”
'Ik was niet braaf, maar het liep nooit uit de hand'
Kattenkwaad
Romy kwam ter wereld in Vlissingen. Het gezin Muyrers ("dat is een Limburgse naam”) verhuisde naar Middelburg toen ze drie was. Ze groeide op in de Magistraatwijk, nu woont ze in Dauwendaele. De verhuizing naar Middelburg had te maken met de scheiding van haar ouders. Haar vader hertrouwde al snel, met een man. Romy: "Een scheiding is natuurlijk nooit leuk, maar deze leidde tot minder ophef dan sommige mensen zouden verwachten. We accepteerden het gewoon. Na al die jaren zijn mijn ouders nog steeds goed met elkaar. Ik ben er ook nooit mee gepest gelukkig.”
Op haar jeugd kijkt Romy tevreden terug. "Ik heb daar, in Zuid, gewoon een prima tijd gehad. De wijk was echt mijn thuis, mijn veilige haven. Ik kreeg veel vrijheid van mijn ouders, maar voor m'n gevoel heb ik daar geen misbruik van gemaakt. Wel was het zo dat ik liever op pad was dan dat ik thuis bleef. Op straat spelen, en later hangen, of op bezoek bij vriendjes en vriendinnetjes, gezellig. Ik zou mezelf en de kinderen met wie ik opgroeide ook weer niet omschrijven als heel braaf. Mijn eerste vriendje kreeg ik in groep acht, het eerste sigaretje rookte ik op mijn veertiende. Maar het bleef altijd bij kattenkwaad, dingen liepen nooit uit de hand.”
Kappersakademie
In 2011 gaat Romy naar de CSW, de coachklas havo. Dat ze al snel overstapt naar de mavo, en daarna naar een VMBO-kaderopleiding wijt ze aan de omstandigheden thuis. "Mijn oudere broer kwam ook thuis wonen. In die periode was ik nog meer op pad dan daarvoor. Voor school deed ik mijn best helemaal niet. Het VMBO kon ik gemakkelijk afronden, zonder er mijn best voor te doen. De opleiding sloot ook aan bij mijn carrièrewensen: ik wist op jonge leeftijd al dat ik ‘iets met uiterlijke verzorging' wilde doen. Toen ik mijn diploma op zak had wist ik nog niet meteen welke vervolgopleiding ik zou kiezen. Mijn vader wees me op de Nederlandse Kappersakademie in Rotterdam en ik besloot ervoor te gaan. In Zeeland is de opleiding niet erg bekend, maar het is een van de meest gerenommeerde particuliere onderwijsinstellingen van Nederland. De opleiding was pittig. Studenten moeten een uniform dragen, je hebt les van negen tot zes en er is nooit lesuitval. Je hebt maar zes weken schoolvakantie per jaar. Maar juist daarom heb ik een prima basis, met een kappersopleiding op niveau drie, en met certificaten van de opleiding zelf. Na twee jaar rondde ik de opleiding af. Ik heb overigens nooit op mezelf gewoond in Rotterdam. Ik reisde veel op en neer en sliep regelmatig bij mijn vader, die in het Brabantse Hoeven woont.”
'Zuid was echt
mijn thuis,
mijn veilige haven'
Horeca
Na de opleiding keert Romy terug naar Middelburg, waar ze aan de slag gaat bij een kapsalon. Omdat die baan haar niet bevalt, neemt ze ontslag en begint bij café-restaurant Vriendschap in Middelburg. Ze ziet die baan aanvankelijk als een tussenoplossing, omdat ze nooit de ambitie had om aan de slag te gaan in de horeca, maar drie jaar later werkt ze er nog steeds in de bediening, als hoofd van dienst. Romy: de beginperiode verliep wat stroef, ik maakte de verwachtingen niet helemaal waar, maar na een goed gesprek veranderde dat meteen en vond ik mijn plekje binnen het team. Ik werk daar met veel plezier. Zelfs, of juist, op de momenten dat het privé even iets minder gaat. Dan is het zó fijn met alle collega's en gasten te zijn!”
Zwanger
Sinds ze bij Vriendschap werkt is er veel gebeurd in haar leven. Als ze anderhalf jaar in dienst is, raakt ze zwanger en moet ze op zoek naar een eigen woning. Die vindt ze op de valreep. Op het moment dat de vliezen breken, staat ze de muren van de nieuwe flat nog te schilderen. Romy: "en zelfs op dat moment had ik het nog niet eens echt door, haha. Nu ja, het bracht alles wel goed op gang.”
Omdat haar relatie stukliep zat Romy een tijdje in een rommelige periode, maar nu heeft ze alles weer op orde. Haar flatje in Dauwendaele bevalt prima, en de balans werk-privé is er ook weer. Haar vak heeft Romy ook weer opgepakt. Behalve in Vriendschap werkt Romy ook een dag per week in Beauty Studio Middelburg, op de hoek van de Vlasmarkt en de Beddewijkstraat. Ze werkt als kapster, maar ze doet ook van alles op het gebied van manicure. Gelnagels zijn haar specialiteit. Ze vindt het heerlijk om haar vak te combineren met het werken in de horeca.
Scherven
En Middelburg? Daar wil ze niet meer weg. "Je kunt het nooit met zekerheid zeggen, maar ik laat de dingen nu graag even, zoals ze zijn. Soms voelt het een beetje alsof ik nog scherven aan het rapen ben. Dan wil je bepaalde vastigheden toch niet kwijt? En Middelburg is toch fantastisch? Je bent zó op het strand met je kind, en zo lekker druk als het kan zijn in de zomer, zo heerlijk rustig is het soms in de winter. Ik houd ervan!”[n]