Zij zijn De Stad: Marcella de Haan
MIDDELBURG - De kreet ‘Wij zijn de stad' kent iedereen in Middelburg, maar wie zijn ‘wij'? In de rubriek ‘Zij zijn de stad' zet Edwin Mijnsbergen bekende en minder bekende Middelburgers in de schijnwerpers. Op zijn geheel eigen wijze beschrijft hij wie zij zijn, wat zij hebben met de stad en met hun stadsgenoten. Deze week: Marcella de Haan (1989).
DOOR EDWIN MIJNSBERGEN
"Die enkele keer dat ik er helemaal klaar mee ben, vlucht ik naar hier, naar het dak van de zaak. Hier kan je even lekker uithuilen of schreeuwen, zonder dat iemand je ziet. Op een drukke zomerdag bijvoorbeeld, zo'n dag waarop veel klanten ongedurig zijn, en niet lijken te beseffen dat de mensen in de bediening ook maar gewoon van vlees en bloed zijn en hun best doen om er iets van te maken.”
Plek
Marcella is een echte gastvrouw, die iedere dag weer geniet van haar werk voor Grand Café Brooklyn, sinds 1997 gevestigd in een van de meest prominente panden aan dat deel van de Middelburgse Markt dat in de volksmond Tympaanplein wordt genoemd. Marcella begon er in januari 2013, als tijdelijke kracht in de bediening. Nu is ze assistent-bedrijfsleider en kent het bedrijf van haver tot gort én van kelder tot dak. "Ik ben hier echt komen aanwaaien. Ik werkte al langer in de horeca, maar zat eind 2012 even twee weken zonder werk. Toen ik wat zat te drinken bij mijn goede vriend Jimmy, die hier achter de bar stond, kwam ik in gesprek met Ranjan, de manager. Hij vroeg of ik het niet een paar dagen per week wilde proberen in de bediening. Daar had ik wel oren naar. Het beviel zo goed dat ik al snel fulltime werkte, en geleidelijk steeds meer verantwoordelijkheid kreeg. Nu, acht jaar later, vind ik het nog steeds leuk, gezellig en afwisselend. Ik ben hier echt op mijn plek.”
Dollen
"2020 is natuurlijk een raar jaar. Het duurt te lang allemaal, maar dat geldt voor iedereen in de horeca hè? Ik denk dat wij als team nog van geluk mogen spreken. We hebben een fijne baas, die goed kan relativeren, en niet zo snel in de stress schiet. Het scheelt daarbij natuurlijk ook dat ik een vast contract heb. Dat geeft wel rust. Maar denk maar niet dat ik lekker ontspan thuis hoor. Ik werk liever. Hier zie ik iedereen, kan lekker dollen met collega's en de buurtjes van café Tympaan. Dat sociale aspect mis ik enorm."
Marcella is ook dol op Middelburg. Ze kwam ter wereld in het Brabantse Veghel en verhuisde toen ze twee maanden oud was naar Middelburg. "Mijn ouders werkten allebei voor defensie. In 1989 werd mijn vader overgeplaatst naar de Generaal-majoor Berghuijskazerne in Middelburg. Mijn moeder zat bij de Luchtmobiele Brigade, maar zij nam haar ontslag toen ze mij kreeg. Ik grap wel eens dat ik uit een echte militaire familie kom, omdat mijn opa en ooms ook bij het leger zaten, maar de sfeer thuis was niet zo militair hoor. Okee, het was soms misschien iets strenger dan in andere gezinnen. Mijn ouders vonden het belangrijk om me normen en waarden bij te brengen. Als puber ging ik daar natuurlijk wel eens tegenin, maar achteraf ben ik blij met die opvoeding. Ik heb de beste ouders ter wereld! Maar dat zeggen veel kinderen waarschijnlijk, haha.”
Ze neigde wel eens naar de Randstad, maar Marcella heeft het hier altijd naar haar zin gehad. "Ik groeide relaxed op in Middelburg-Zuid, ik kon altijd lekker mijn ding doen. In leren had ik als puber niet veel zin, waardoor ik van de havo naar het vmbo ging en vervolgens een opleiding tot boekhouder volgde. Tijdens een stage merkte ik dat kantoorbaantjes niet echt aan mij zijn besteed. De horeca trok me veel meer. Mijn eerste bijbaantje was bij café Nationaal op de Markt, toen ik zestien was. Daar is het allemaal begonnen.”[n]