'In Vlissingen wil ik oud worden'
VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek 'Ik ben Vlissingen' elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.
DOOR HELGE PRINSEN
Leen Posthumus (56). Getrouwd, 2 kinderen. Geboren in Capelle aan de IJssel. Kende Vlissingen niet, maar begon in 1986 als schoenmaker in een leegstaand pandje in de Walstraat.
"Schoenmaker is een oud ambacht. Een driejarige opleiding. 34 jaar geleden waren er nog 2000 in Nederland. Nu slechts vijfhonderd. Helaas is er weinig animo onder de jeugd."
"Kinderen zitten juist altijd gefascineerd te kijken als ik aan het werk ben. Er is weinig veranderd aan dit vak. Hakken, zolen, verhogingen, binnenvoeringen, aanpassingen, etcetera."
"Onze slogan: waardeer het, repareer het. Heel dankbaar werk. Dat je de mensen blij de deur ziet uitgaan. Sommigen komen terug om te laten zien hoe fijn hun schoenen weer lopen."
"Vanaf het begin vond ik het leuk hier. Een groot dorp. De mensen kletsen op straat met elkaar. Dat gaf meteen een goed en gezellig gevoel. En mijn vrouw heb ik hier leren kennen."
"We fietsen heel veel. Door Walcheren. Met het fietsvoetveer naar Breskens. Dan ben je zo in Knokke. Super. Op de fiets ben je je veel meer bewust van de schoonheid van ons land."
"Deze stad heeft goud in handen. Meeste zonuren. Strand. Bos. Een havenmentaliteit. Een mix van nationaliteiten. Geen twijfel over mogelijk: in Vlissingen wil ik oud worden."
De miniportretten van Helge Prinsen zijn ook te lezen op haar website www.helgeprinsen.nl en op haar Twitter-account: @helgeprinsen.[l]