'Iedereen staat klaar om dag en nacht te werken'
GOES - De artsen en verpleegkundigen van Adrz zetten momenteel alles op alles in de strijd tegen het coronavirus. Zij zijn echter niet de enigen in het ziekenhuis die overuren draaien. Achter de mannen en vrouwen in de frontlinie staat een grote groep mensen die alles uit de kast haalt, zodat de ziekenhuiszorg optimaal draait in deze vreemde tijden. De komende vier weken laat Weekblad de Bode die mensen zien. Deze week aan de beurt zijn klinisch fysicus Sanne Slegers en Peyman Mostafazadeh, bedrijfskundig manager van de technische dienst.
DOOR EUGÈNE DE KOK
Peyman Mostafazadeh windt er geen doekjes om. "Adrz is kampioen in crisistijden", zegt hij. "Ik heb in meerdere ziekenhuizen gewerkt, maar nergens is het zoals hier. Als er moeilijke tijden zijn, vergeet iedereen alles en staat klaar om dag en nacht te werken. Dat is typisch Adrz."
Dat geldt ook voor de manager medische techniek zelf, klinisch fysicus Sanne Slegers en hun collega's van de medische techniek. Mostafazadeh en Slegers hebben een niet te onderschatten rol in de coronacrisis. Zij zijn verantwoordelijk voor alle medische techniek en moeten zorgen voor voldoende veilige beademingsapparaten, infuuspompen, dialyseapparaten, monitors en zogenaamde 'disposables' als slangen en sensoren. Vooral in de eerste weken na de uitbraak kostte dat veel moeite, aangezien het aantal bedden op intensive care in noodtempo moest worden uitgebreid van 12 naar 18 en naar 24. "Het is meer dan alleen een bed", legt Slegers uit. "Wij zitten normaal goed in de apparatuur, maar nu was dat bij lange na niet voldoende. We moesten gaan bellen, maar iedereen deed dat. Er was sprake van enorme schaarste … in alles. En zodra je klaar was met de eerste uitbreiding moest je alweer beginnen aan de volgende."
Defensie
Het tweetal merkte dat je als klein streekziekenhuis in Zeeland in zo'n crisis extra moeite moet doen om op de lijstjes te staan. "Ik heb naar sommige leveranciers wel vijftien keer gebeld", lacht Mostafazadeh. "Ze moeten gedacht hebben: 'Daar heb je hem weer'." Hun vasthoudendheid, ervaring en netwerk hielpen uiteindelijk wel. Mostafazadeh en Slegers vroegen bijvoorbeeld aan een bekende in de landelijke coördinatiecommissie om de nijpende situatie van Adrz onder de aandacht te brengen. Als ze niets geleverd zouden krijgen, zouden ze namelijk niet kunnen uitbreiden. "Toen ging het opeens snel. De volgende dag belde defensie dat ze bij Steenbergen waren met drie beademingsapparaten."
Analyses
De extra apparatuur kwam niet alleen van het leger, maar ook uit het magazijn, uit de operatiekamers, die minder worden gebruikt en van leveranciers als het Duitse Dräger en Philips. Er kwam zelfs een beademingsapparaat van een dierenarts.
Voor Slegers was het aanpassen. Als klinisch fysicus waakt zij over de kwaliteit van alle apparatuur en checkt ze liever iets drie dan twee keer. "Normaal hamer je op zaken als veiligheid. Nu moest ik dat een beetje laten varen, omdat alles zo snel ging. Alsnog maak je steeds een snelle afweging en doe je een risico-inschatting, maar het was meer: 'Welke opties hebben we nog?' Alles wat we konden krijgen hielp." Soms hield ze haar hart vast. "Ik wist niet waar het heen ging, niemand. Dan denk je wel eens: 'Kunnen we het wel aan?' Het leek alsof je in een film zat waar je niet uitkwam. Hier was het alleen maar corona, thuis keek je naar het nieuws wat over corona ging en invloed had op de situatie in het Adrz. Het was allemaal met elkaar verweven."
'Niemand wist waar het heen ging'
De razendsnelle uitbreidingen vroegen veel improvisatie. "Je krijgt protocollen, wisselt kennis uit en Noord-Brabant liep wat voor, maar het komt vooral op jezelf aan", zegt Slegers. "We hebben wel veel hulp gehad van onze leveranciers", vult Mostafazadeh aan. Het was aanpoten, zeker de eerste weken. Ze maakten lange dagen en Mostafazadeh zorgde dat er meer technici 24 uur per dag beschikbaar waren. Inmiddels is iedereen in iets rustiger vaarwater gekomen, al is het nog in geen enkel opzicht normaal. "Nu moet de gewone zorg weer worden opgestart", zegt Mostafazadeh. "Er moet dus apparatuur terug naar de operatiekamers, terwijl we ook het aantal ic-bedden op peil moeten houden. Dat is de volgende uitdaging."[l]