'Het is niet af en komt ook nooit af'
VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek 'Ik ben Vlissingen' elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.
DOOR HELGE PRINSEN
Onno Bakker (58). Samenwonend, 2 kinderen. Geboren in Amsterdam. Kwam in 2002 naar Vlissingen vanwege de baan van zijn vriendin. Directeur Cultuurwerf en MuZEEum.
“We wilden weg uit Amsterdam. Ergens naartoe waar we een vakantiegevoel hadden. Een nieuw bestaan. In de Beursstraat konden we een huis kopen. Een veel te groot huis.”
“De dag na onze verhuizing hoorde ik paardenhoeven en rook ik mest. Was het toevallig ringrijden op het Bellamypark. Een mooie herinnering. Bijna surrealistisch voor ons.”
“Ook zo bijzonder als je 's nachts in je bed de misthoorns en de zware motoren van de schepen hoort. Een ouderwets, melancholisch geluid. Doet me denken aan verre reizen.”
“We hebben nooit hoeven wennen. Vlissingen is open en werelds. Heel anders dan de rest van Zeeland. Een kleine wereldstad in alle opzichten. Kijk eens naar de Scheldestraat.”
“Die straat is een weerspiegeling van kleurrijk Vlissingen. Alle culturen. Dat moeten we koesteren. Ik haal daar vaak boodschappen. Het contact met de mensen is het leukst.”
“Vlissingen is de stad van de lach en de traan. Rafelig. Het is niet af en komt ook nooit af. Ik prijs me nog elke dag gelukkig dat we destijds in Vlissingen zijn komen wonen.”
De miniportretten van Helge Prinsen zijn ook te lezen op haar website helgeprinsen.nl en op haar Twitter-account: @helgeprinsen.[l]