'Kunstenaars aandacht geven die ze verdienen'
VLISSINGEN - Als klein jongetje nam zijn moeder Joost Bakker al mee naar het museum en is de liefde voor de kunst geboren. “Keek ik met mijn handjes op mijn rug naar Picasso. Práchtig vond ik die schilderijen.” Later begon de Vlissinger kunst te verzamelen en exposities te organiseren. Door zijn inzet om (onderbelichte) Walcherse kunstenaars, in het bijzonder Veerse, voor het voetlicht te brengen, mag Bakker (74) zich Ridder in de Orde van Oranje-Nassau noemen.
DOOR BRITTA JANSSEN
Bakkers moeder plantte het zaadje voor zijn liefde voor de schilderkunst. Door zijn werk breidde die passie uit naar Afrikaanse kunst. In Abidjan, de grootste stad van Ivoorkust, spendeerde hij als jonkie van twintig zonder aarzelen zijn hele maandsalaris aan zijn eerste masker. “Mijn collega’s lachten me uit, maar ik vond het zó mooi”, vertelt Bakker. Hij reisde tien jaar op de grote vaart de hele wereld over en kwam graag in West-Afrika. Als zijn schip in de haven lag, ging stuurman Bakker op pad om de omgeving te bekijken. “Ik bezocht graag marktjes en daar werd ik verliefd op de Afrikaanse kunst, vanwege het aardse en die simpele belijningen.”
Veere
Na de grote vaart was Bakker tot zijn pensioen zeeloods. De geboren Eindhovenaar ging beroepshalve in Vlissingen wonen en begon kunst te verzamelen. In 1996 opende hij galerie De Vier Gemeten in Middelburg, maar Bakker ziet zichzelf vooral als verzamelaar. “Ik ben niet goed in verkopen. Met mijn galerie vind ik het leuk om kunst aan zoveel mogelijk mensen te laten zien." Zijn interesse ligt vooral bij Walcherse kunstenaars. “Omdat er veel bleken te zijn en vanwege de herkenbaarheid van hun werk.” Door de jaren heen verdiepte hij zich in kunstenaars die op Walcheren werkten - deze kuststreek is in de kunstwereld geliefd vanwege haar bijzondere ‘Zeeuwse licht’ - en leerde veel kunstliefhebbers kennen. “Ik ontdekte dat begin twintigste eeuw Veere als kunstenaarskolonie was ondergesneeuwd door Domburg, onder meer omdat de later wereldberoemde Piet Mondriaan daar gewerkt heeft. Maar veel kunstenaars in Domburg woonden in Veere. Zij exposeerden in Domburg, omdat daarvoor in Veere toen geen mogelijkheid was. Daarbij trok Domburg veel rijke badgasten.”
Ontwikkeling
Het werd Bakkers doel om Veerse kunstenaars de aandacht te geven die ze verdienen. Hij zet zich daarvoor al tientallen jaren in, bijvoorbeeld door tentoonstellingen van Veerse schilders te organiseren in museum De Schotse Huizen, onderdeel van Museum Veere. “Ik heb er al zo’n veertig georganiseerd. Nu bereid ik een expositie met werk van Lucie van Dam van Isselt voor, samen met haar achterkleindochter.” De in 1949 overleden Van Dam van Isselt woonde en werkte zo’n 25 jaar in Veere, weet Bakker. “Ze was een goed schilderes, die furore maakte met haar bloemstillevens.” Bakker geniet van dit soort exposities, omdat al die werken bij elkaar de ontwikkeling van een kunstenaar blootleggen. "Neem bijvoorbeeld Ewoud de Kat, die geboren is in Vlissingen. Hij begon traditioneel, maar groeide uit tot expressionist. Dat vind ik leuk om te laten zien."
Bakker is bij de lintjesregen in april geridderd, omdat hij zich inzet voor allerlei (culturele) instellingen op Walcheren, lezingen houdt, boeken schrijft en een badmintonclub oprichtte voor onder meer de loodsen. “Ik heb een goed leven en doe graag wat terug voor de maatschappij.”[n]