De film is gebaseerd op een persoonlijk verhaal.Foto: Screenshot YouTube
De film is gebaseerd op een persoonlijk verhaal.Foto: Screenshot YouTube

‘De film Hope werkt echt als een wake-up call’

BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in een van de Bredase bioscopen draait. Deze week is dat Hope. Wel moeten filmliefhebbers nog even geduld hebben om de film te bewonderen. Naar verwachting gaan de bioscopen op 18 november weer open. De lange versie van de filmtip lees je op www.Bredavandaag.nl.


In 2010 had de Noorse regisseur Maria Sødahl veel succes met haar film Limbo (prijzen in Noorwegen en Canada). Tussen haar film Hope uit 2019 en Limbo zit een gat van negen jaar. Daar is een reden voor, er werd bij haar een hersentumor vastgesteld. Over die persoonlijke ervaringen heeft ze de film Hope gemaakt. Het scenario, dat ze zelf schreef, heeft ze gebaseerd op de gesprekken die ze heeft gevoerd met haar man en kinderen, over hoe het is gegaan.

De film gaat over Anja (43) en Tomas (59). Vlak voor de kerst krijgt Anja te horen dat ze een hersentumor heeft. Magistraal van de film is de verschillende taal van Anja en Tomas, van de vrouw en de man, nu ze uit hun comfort zone zijn gestoten. Directe taal komt in de plaats van subtiele hints. De casting van Andrea Bræin Hovig als Anja en Stellan Skarsgård als Tomas kan haast niet beter. Zij is tenger, levendig en vastberaden, hij groot en flegmatiek, een mooi contrast. Dat verschil geeft veel dynamiek aan de relatie, maar ook chemie.


Er gebeurt in de elf dagen tussen de diagnose en de operatie veel, niet alleen vanwege kerst en oud en nieuw en het huwelijk. Regisseur Maria Sødahl verzekert ons dat het ook in het echt zo snel is gegaan en allemaal is gebeurd. Hope is geen sentimentele film, in tegendeel, de emoties zijn eerder rauw. Het is ook geen medisch verhaal. Het is gewoonweg waar dat er soms iets heftigs moet gebeuren voor de reset knop in de relatie wordt gevonden. De film werkt als een wake-up call.

Dit is wat je moet weten over deze film:
- De artsen in de film worden niet gespeeld door acteurs maar door actieve artsen. Volgens regisseur Sødahl leidt dat tot een realistischer beeld dan acteurs die medisch personeel spelen.
- Vier jaar na haar operatie werd ze gebeld door een Deense producer die dacht dat ze wel weer aan het werk kon. Woedend maakte ze duidelijk dat ze nog niet hersteld was. Maar dat telefoontje maakte wel het idee in haar wakker haar ervaring te gebruiken.[n]

Afbeelding
Afbeelding