Hoe is het met …. de strijdbare Wendy Smit?
OUDENBOSCH - In deze serie artikelen gaan we nog eens langs bij mensen die een droom hadden, altijd actief in de samenleving stonden, een passie volgden of om een andere reden aandacht hebben gekregen in de Halderbergse Bode. In deel drie Wendy Smit. Zij kreeg op 11 april 2016 te horen dat er twee tumoren in haar hersenen zaten. Om haar agressie, stress en woede kwijt te raken begon zij een actie 'ram hem in elkaar', waarbij zijzelf en andere mensen tegen betaling een sloopauto te lijf konden gaan. De opbrengst van deze 'ramactie' was voor stichting STOPhersentumoren.
DOOR JOHAN WAGENMAKERS
Nog maar enkele weken geleden kreeg Wendy van haar behandelend arts van het ETZ in Tilburg te horen dat ze min of meer uitbehandeld is. "Er zitten nu drie van die ballen in mijn hoofd, waarvan de laatste in september 2018 erbij gekomen is. In tegenstelling tot de eerste twee is deze niet operabel. Hij zit te diep en de kans dat ze bij een operatie vitale functies raken is te groot," zegt ze berustend. Omdat op dat moment niks doen voor Wendy geen optie was, heeft ze nog wel enkele forse chemokuren ondergaan. "De tumor is echter erg agressief en ondanks de chemo nog steeds groeiende. Omdat ik daarna niet naar het UMC in Amsterdam wilde om als proefkonijn te dienen, zei de arts dat het einde verhaal is en medisch gezien niks meer voor mij kan doen."
Sirenes
Tot vier jaar geleden was de nu 49-jarige Wendy eigenlijk nog nooit ziek geweest. Het begon met wat hoofdpijn waar een pilletje voor gegeven werd. Maar op 11 april 2016 werd ze na een epileptische aanval opeens wakker in een ambulance. "Ik hoorde de zuster zeggen: 'zet de sirenes maar aan'. Na een MRI-scan kwam de arts mij zeggen dat er twee tumoren zaten. 'Je bent niet goed geworden,' zei ik tegen hem, maar het bleek wel degelijk waar te zijn." Bij een eerste operatie werden de tumoren grotendeels verwijderd en volgde bestraling en chemo. "Vijf dagen per week met de taxi op en neer naar Tilburg, maar ondanks alle ellende waren deze ritjes toch gezellig."
Rammen
Al snel kwam Wendy in aanraking met lotgenoten en zag dat deze mensen allerlei acties hadden opgestart om geld in te zamelen voor de stichting STOPhersentumoren. Omdat haar man Frank een autoschadebedrijf heeft en haar een knuppel gaf om eens even los te gaan, kwam Wendy op het idee om sloopauto's in elkaar te rammen. Tegen betaling of overmaking van een donatie konden mensen hun woede, stress en agressie op deze manier kwijt. "Dat was een groot succes," zegt Wendy nu. "In 2018 hebben we nog een bingo-avond gehouden bij Hotel de Kroon, met optredens van No Shoes en Jan Verschuuren, wat ook echt lekker liep, waarmee we een behoorlijk bedrag op hebben gehaald, maar nu krijg ik niets meer verzonnen."De tumoren veroorzaken geheugen- en concentratieproblemen bij Wendy. "Als ik afgeleid ben weet ik vaak niet meer wat ik aan het doen was. Het hardop zeggen helpt daarbij wel. Ook ben ik veel moe, mijn accu is nooit voldoende opgeladen."
Graceland
Na haar tweede operatie, waar Wendy overigens zelf niets meer van weet, had ze als grootste wens om naar Graceland te gaan. "Mijn hele leven ben ik al fan van Elvis Presley. Na het laatste bezoek aan de arts zei Frank tegen mij: 'pak je spullen maar' en zijn we samen met mijn vader en moeder voor een tiendaagse reis daar naartoe gegaan. Ter plekke heeft Frank nog een andere verrassing geregeld. In het kapelletje daar zijn we, nadat we elkaar al 31 jaar kennen, ook nog eens getrouwd! Trouwkleding en ringen hebben we daar gekocht. We zijn vier weken terug nu en waren nét op tijd daar weg. Het was allemaal zó mooi en een onvergetelijke reis." Bang voor het coronavirus of wat verder gaat komen is Wendy niet. "Ik leef van dag tot dag en zie wel. Mijn oma zei vroeger al tegen me: 'kind, als je wordt geboren is het pad al voor je weggelegd."[l]