De historie van Unitas'30 (deel 2)
ETTEN-LEUR - Al in het eerste jaar van het bestaan werden de activiteiten in de parochie opgemerkt, met name door de toenmalige kapelaan van Eekelen (geen familie van), die zich al in ruime mate bezig hield met de zorg voor de jeugd. Hij vormde een jeugdsportvereniging onder de naam Pro Juvente. In de leiding hiervan werden ouderen opgenomen zoals Frans van den Burg, Simon van Harssel, Jacq Kop en Jos Tak, die zelf geen actieve sportbeoefenaars waren (zelfs een gym- en turnafdeling waren bij deze vereniging ondergebracht).
De jongens vonden de naam van de overkoepelende organisatie niet geschikt voor hun club om mee nar buiten te treden. Daarom werd het vanaf 1931 Unitas, waardoor toch in een rooms Latijnse klank de binding tot uiting kwam.
Het feit dat op principieel rooms katholieke basis moest worden georganiseerd, heeft t.a.v. de protestante minderheid overigens nooit aanleiding tot problemen gegeven. Statutair hadden zij geen stemrecht, maar in de praktijk werd dat wel over het hoofd gezien. Het is dan ook altijd meer een gemeenschapsclub geweest, dan een parochiële vereniging.
Terrein
Op het terrein zo ver buiten het dorp gelegen mocht op den duur niet meer worden gespeeld. Nu invloedrijke personen bij de organisatie waren betrokken, kon bezit worden genomen van een landbouwperceel van Janus Romme in het hart van het dorp. Het werd vakkundig bewerkt en ingezaaid, keurig afgerasterd en een verbinding gemaakt met het patronaatsterrein. De eerste kleedgelegenheid was in het patronaat, dat later verwisseld werd voor café de Posthoorn bij Willem van Oosterhout. In de zomer van 1931 werd het nieuwe terrein al in gebruik genomen met een officiële grootse opening. De spelers werden allen in nieuwe shirts gestoken, rood, omdat die zo goed kleurden bij het groene gras!
Op dit terrein heeft Unitas tot 1942 gespeeld. De ouderen bewaarden aan dit knus gelegen terrein de prettigste herinneringen.
Het probleem van de werkeloosheid, ook onder de jeugd, in de jaren dertig stelde ook Unitas voor problemen. Er moesten bijzondere maatregelen genomen worden om in het bezit van ballen te blijven, want de jongens die over veel vrije tijd beschikten, wilden wel iedere dag voetballen. En dat kon niet, want een bal mocht dan slechts 5 gulden kosten, de inkomsten waren minder in verhouding.
Eerste kampioenschap
In 1935 werd het eerste kampioenschap binnen gehaald. Het was tegen Duitenhuis uit Breda en gedeeld met deze club, na een Salomonsoordeel van het bondsbestuur. Vier keer waren de elftallen in dat seizoen tegen elkaar in het krijt getreden. Ja, in het krijt, want op het terrein graasden geen koeien meer en er mocht dus met klak gelijnd worden. Een hele vooruitgang voor die tijd. In die beslissende wedstrijd werd 5 minuten voor tijd gestaakt. Unitas leidde weliswaar met 1-0, maar het bondsbestuur besliste om verdere verwikkelingen te vermijden, dat beide elftallen met het kampioenschap werden onderscheiden.
Eerste plaats noodcompetitie
Een volgende eerste plaats werd behaald aan het einde van de noodcompetitie van 1939-1940. Deze was ingesteld als gevolg van de mobilisatie en aan het eind zou promotie noch degradatie volgen.
Deze eerste plaats was een mooi cadeau bij de viering van het 10-jarig bestaan.
Deze viering zou later in het jaar gehouden worden met o.a. een toernooi.
Op de geplande datum maandag 13 mei 1940, Tweede Pinksterdag, vond het feest geen doorgang.
De reden laat zich raden.[n]