De historie van SC Unitas'30 (deel 3)
ETTEN-LEUR - Een volgende eerste plaats werd behaald aan het einde van de noodcompetitie van 1939-1940. Deze was ingesteld als gevolg van de mobilisatie en aan het eind zou promotie noch degradatie volgen.
Deze eerste plaats was een mooi cadeau bij de viering van het 10-jarig bestaan. Deze viering zou later in het jaar gehouden worden met o.a. een toernooi. Op de geplande datum maandag 13 mei 1940, Tweede Pinksterdag vond het feest geen doorgang. De Duitse troepen waren ons land binnen gevallen en waarlijk niet met de bedoeling om het 2e lustrum van Unitas luister bij te zetten. De bezetters gebruikten het Unitasveld als hippisch oefenterrein met alle gevolgen van dien.
De bovenste plaats in de noodcompetitie mocht dan geen echt kampioenschap opgeleverd hebben, zij werd wel als zodanig ervaren. Toen na de fusie van alle voetbalbonden in Nederland (1 augustus 1940) bekend werd dat andere clubs bij keuze mochten promoveren, zorgde Unitas dan ook daar bij te komen.
Landelijke competitie
In het seizoen 1940-1941 werd dus voor het eerst aan de landelijke competitie van N.V.B. deelgenomen. De naam mocht gehandhaafd blijven, maar het jaar van oprichting moest er aan toegevoegd worden. Dat was zo overeengekomen bij de fusie. Het werd dus Unitas’30.
Drie seizoenen heeft Unitas’30 deelgenomen aan de competitie in de 4e klasse. Als gevolg van spelersverlies door Arbeidseinsatz, onderduiken, enz. kwam het elftal in het derde seizoen niet verder dan de laatste plaats. In 1942 moest Unitas omzien naar een ander terrein gelegen aan de Lange Brugstraat op de grens met Attelaken (Patteluk in de volksmond). Dat veld verkeerde in een staat van onderhoud waarop voetbal slechts met het nemen van hindernissen gespeeld kon worden.
Non-activiteit
De competitie in het seizoen 1943-1944 in de eerste klas van de afdeling Noord-Brabant kon zelfs niet meer beëindigd worden. Er volgde een periode van non-activiteit, die na de bevrijding even doorbroken werd (van november 1944 tot maart 1945) door het spelen van een zestal wedstrijden tegen geallieerden en tegen Engelse elftallen. Met behulp van Engelse soldaten werd in het Liesbos ter vervanging van de verdwenen goal een slanke den gekapt. Er kwam echter een goal van steigerhout; de den leverde een te mooi stukje timmerhout op. Eén van die zes wedstrijden werd overigens op het Internosveld gespeeld. Dat wilden de Engelsen, die geconstateerd hadden dat daar een beter speelveld was. Met een legerauto werden de Unitasspelers vervoerd.
Kas spekken
Pas in 1946 werd weer aan de competitie deelgenomen. Er waren wel activiteiten ontwikkeld om de kas voor de start wat te spekken. In maart 1945 speelde de club ter versteviging van de onderlinge banden, die in de periode niet op het vel konden worden onderhouden, toneel. Jos Hendrickx, toen penningmeester, regisseerde “De Mexicaanse Zilvermijn”. Die opbrengst was niet gering en zo kon bij de start een aardig bedrag aan gezuiverd geld worden beschikt.
Nieuw begin
In de 2e klas van de afdeling Noord-Brabant werd opnieuw begonnen. De naam Unitas’30 mocht niet meer officieel gevoerd worden, omdat de club in 1945 nog niet aan de competitie had deelgenomen en de K.N.V.B. daaruit autoritair concludeerde dat de club opgeheven was geweest. Men wilde de naam niet kwijt en zette de initialen van de volledige verenigingsnaam op een rijtje. Vandaar dat akelige R.K.V.V.U.[n]