De historie van Unitas'30 (deel 4)
ETTEN-LEUR - Vanaf 1946 is het met Unitas steeds in stijgende lijn gegaan. Het aantal leden nam toe, er kwam een bloeiende juniorenafdeling waarmee overigens in de jaren dertig al een begin was gemaakt.
Tot 1949 was het terrein aan het Patteluk niet meer dan een boerenwei, waarin de greppels nog verzonken lagen, maar in dit (alweer) kampioensjaar werd met vereende krachten de wei herschapen in een echt voetbalveld (ook bereikten we in dit jaar de finale van de beker).
Eigen leden en sympathisanten spitten op grote diepte eigenhandig het veld om, egaliseerden het, voorzagen van drainage en zaaiden het in.
Promotiewedstrijden
De grote promotor bij dit werk was de toenmalige geestelijke adviseur kapelaan Bruijns, die niet aarzelde ook de schop zelf ter hand te nemen.
Dit terrein werd een gezellige home, vandaar dat de resultaten navenant waren: In 1954 volgde weer een kampioenschap en promotiewedstrijden met Noordhoek moesten de beslissing brengen wie er zou promoveren. Thuis wonnen we gemakkelijk, maar daar verloren we op een miniveldje met 2-1. Een beslissingswedstrijd bij V.E.S. moest uitkomst brengen. Unitas dacht tijdens die wedstrijd ernstig gehandicapt te zijn, daar onze rechtsbuiten geblesseerd was. Niet getreurd en de jonge Adrie Prins van het 2e werd opgesteld: hij maakte twee doelpunten en we promoveerden naar de 4e klasse.
Kort daarna emigreerde hij naar Australië (in 1997 heeft hij Unitas toch nog een keer bezocht).
Ook in 1958 werden we kampioen, maar de promotiewedstrijden waren te veel, maar het jaar daarop lukte het wel; Halsteren werd tweemaal verslagen, met een doelsaldo van 9-1 en we zaten in de derde klasse.
Geluk voor Unitas
Het ging niet altijd halleluja, want in 1961 moesten we met Virtus uitmaken wie er zou degraderen. Unitas won die wedstrijd met 3-2- in de verlenging, maar Virtus diende een protest in, wat later niet ontvankelijk werd verklaard.
Geluk voor Unitas.
Maar het ging steeds beter en in 1964 werd Unitas kampioen in de 3e klasse en promoveerde naar de 2e klasse.
We scoorden 79 doelpunten!
We hadden een prima elftal in die tijd.
Het team bestond o.a. uit Jan Berk, Ad Timp, Gerrit Goutziers, Mario Frijters, Chris Prins, Toon Nouws, Henk Tak, Leo van Ginneken, Ries Hendrikx, Anton Frijters en Anton Vermunt. Theo Hermans fungeerde als grensrechter.
Bouw clubhuis
Dit succes stimuleerde de plannen tot de bouw van een eigen clubhuis.
Dankzij de zelfwerkzaamheid van eigen leden, de hulp van het gemeentebestuur en verder geleverde hulp door de Leurse gemeenschap, kwam een riant gebouw tot stand.
Bij de bouw werd voornamelijk gebruik gemaakt van het hout van noodwoningen, die aan de Oranjelaan hun dienst hadden gedaan.
Het werken met dit tweede hands materiaal had tot gevolg dat er weken aan een stuk met een ploeg mensen spijkers uit het hout moesten worden getrokken.
Als het nodig was liet het bestuur een kratje bier aanrukken en dan werd er een nacht bij gepikt.
Zo kwam het eigen home af, kort nadat de familie van Oosterhout, waar Unitas vanaf de oprichting haar clubhuis had, haar café had gesloten.
Wat een bezit! Een eigen clubhuis: koffie na de training, zondags thee bij de hand, gelegenheid om andere besturen te ontvangen en vooral om na de wedstrijd nog gezellig wat na te kaarten rondom de potkachel.[n]