'Vrijwilligerswerk zit bij ons in de genen'
RIJSBERGEN - Harrie Aerts zet zich als vrijwilliger al tientallen jaren in voor uiteenlopende verenigingen en organisaties in Rijsbergen. Voor al zijn inspanningen ontving hij onlangs een Koninklijk lintje. De 77-jarige Rijsbergenaar blijft er echter bescheiden onder. “Geen vereniging kan zonder vrijwilligers,”stelt hij. ‘Bovendien brengt het wat leven in de brouwerij en heb ik er zelf ook veel plezier.”
DOOR ADDO SPRANGERS
Harrie Aerts heeft de gemeenschapszin niet van een vreemde. Hij vertelt dat ook zijn vader veel vrijwilligerswerk verrichtte. Sterker nog: pa lief ontving eveneens een lintje voor diens vrijwilligersactiviteiten. “Wat dat betreft is het wel mooi dat ik in meerdere opzichten in zijn voetsporen ben getreden, want net als mijn vader ben ook ik fokveehouder geworden. Zijn vader, mijn opa dus, was eveneens veehouder. Onze zoon is de vierde generatie veehouder. Vanaf zijn achttiende is hij geleidelijk aan in het bedrijf gekomen. Na eerst nog samen met hem in een maatschap te hebben gezeten, is het fokveehoudersbedrijf in 2009 naar hem overgegaan. Voor mij was het mooi geweest, al verleen ik nog regelmatig hand- en spandiensten, want ik blijf het leuk vinden.”
Fokveedag
Het ouderlijke fokveebedrijf maakte dat Harrie Aerts al op jonge leeftijd met veekeuringen in aanraking kwam. “Keuringen zijn mijn hobby. Toen ik op de lagere school zat, ging ik al met mijn vader naar keuringen. Zo ook naar de jaarlijkse fokveedag in Rijsbergen. Die was uniek in Nederland, want hier werden zowel zwart- als roodbonte melkkoeien gekeurd. Door de steeds strengere regelgeving kwam hier na de 25ste fokveedag een einde aan. Als opvolger is in 1977 de Boerendag Rijsbergen in het leven geroepen. Ik ben als vrijwilliger meteen gaan meehelpen. Dat doe ik nog altijd. De laatste twintig jaar ben ik ook betrokken geraakt bij de Folkloregroep van de Boerendag, die oude ambachten uitbeeldt en laat zien hoe de boeren vroeger leefden.”
Sint Bavoparochie
Ook de Sint Bavoparochie mag steevast op de vrijwillige hulp van Harrie Aerts rekenen. ”Van vroeger uit ben ik er parochiaan. Ik heb onder meer bijgedragen aan de bouw van de grot op het kerkhof. Twee jaar terug, bij het 100-jarig bestaan van de Bavokerk, hebben we met een hele ploeg nog het decor gebouwd voor de voorstelling die rond dat jubileum werd gehouden. In december zorgen we met een club vrijwilligers voor de kerststal. Dat is een heel goede bouwploeg onder elkaar. Sinds een paar jaar ben ik de voorman. Drie weken lang heb ik daarnaast de zorg voor de levende dieren in de stal. Elke dag breng ik de ezel en het schaap ’s ochtends naar de kerststal en ‘s avonds haal ik deze weer op.”
Paardrijden
Voor Stichting Vakantie voor Iedereen is hij al ruim twaalf jaar lang maandelijks een dagdeel in touw bij de inzameling van oud papier. Bij rijvereniging Door Eenheid Sterk (DES) was hij maar liefst twintig jaar lang vrijwilliger. “Als 11-jarige was ik al lid van de vereniging”, vertelt Harrie Aerts, die samen met zijn vrouw drie kinderen heeft - een zoon en twee dochters - en zes kleinkinderen. “Ik ben er onder meer commandant geweest, zeg maar trainer. Ik vind het mooi dat kinderen en kleinkinderen eveneens zijn gaan paardrijden. Ook dat zit bij ons een beetje in het bloed.”[n]