Moerse Boys laat EHC onverklaarbaar ontsnappen
KLEIN ZUNDERT - Ongetwijfeld vlogen er na afloop een aantal voorwerpen door kleedkamer 1 van het verlaten sportpark Akkermolen. Scheldwoorden om de teleurstelling te uiten moeten hebben geklonken. Moerse Boys gaf op eigen veld een zeker lijkende overwinning uit handen. EHC/Heuts was rijp voor de slacht, maar verliet Klein-Zundert toch met een puntje. Het werd 2-2.
Dood en begraven haast, happend naar adem. EHC was op Akkermolen als een reddeloos hertje, gegrepen door een hongerig roofdier. Dat roofdier, dat was Moerse Boys. Tweemaal had het zijn tanden gezet in EHC, dat bezig was met zijn laatste stuiptrekkingen. Wachten was op het moment dat het roofdier zijn wanhopige prooi met huid en haar zou verslinden. Op onbegrijpelijke wijze liet Moerse Boys de Limburgse opponent echter ontsnappen. Alsof het hertje zijn eigen dood veinsde, om vervolgens te ontkomen.
Nauwelijks wekte EHC immers de indruk dat het werkelijk nog geloofde in een positieve afloop. Inspiratieloos, onsamenhangend en machteloos; dat was het spel van EHC in het eerste uur. Moerse Boys was heer en meester en drukte dat ook uit in de score. Weliswaar had de marge van twee treffers groter kunnen en moeten zijn, toch leek er geen vuiltje aan de lucht. EHC was ten dode opgeschreven. Het bleek slechts een schijndood.
Bijten
Nadat de bezoekers binnen twintig tellen de eerste mogelijkheid lieten noteren, greep Moerse Boys overtuigend de macht tussen de lijnen. Een handvol hele en halve kansen leverde niets op, maar halverwege de eerste helft werd het blaffen eindelijk opgevolgd door een stevige beet. Cas werd gevloerd, waarna Daan doel trof vanaf elf meter.
De irritaties bij de EHC liepen vervolgens hoog op. Doelman Colin van Eijk maakte het nog het bontst, toen hij verbaal tekeer ging tegen de reservebank van EHC. “Wissel me maar”, beet hij zijn coach toe. Moerse Boys ging op zijn beurt steeds gemakkelijker voetballen. Daan stiftte na een vlotte lichaamsbeweging over het vijandelijke doel.
Kapbeweging
Het was een fase waarin Moerse Boys de wedstrijd dood moest maken. Daarvan was ook Cas zich terdege bewust. Hij liet de tientallen oranje-witte supporters op het Mosterdpadje, de handvol vrijwilligers op het sportpark en de honderden volgers van de livestream juichen met een wonderschoon doelpunt. Met name de wijze waarop de kleine middenvelder de EHC-sluitpost naar gras liet happen, was schitterend. Met een formidabele kapbeweging stuurde hij de doelman in het luchtledige om vervolgens de bal in het lege doel te schuiven. De absolute rust op een allesbeslissend moment, bewust van tijd en ruimte. Amateurvoetbal als kunst. Het doelpunt oogde als een dodelijke beet, maar niets bleek minder waar.
Niet veel later stond EHC op onwaarschijnlijke wijze op uit zijn schijndood, nadat Moerse Boys verzuimde verder uit te lopen. Daarbij kreeg het wat hulp van doelman Tom, die een verre bal verkeerd inschatte en te laat kwam. De afronding was vervolgens buitengewoon knap. Amper zestig tellen later ontkwam EHC dan echt aan de grijpgrage klauwen van Moerse Boys. Leroy veroorzaakte een strafschop, die snoeihard binnen werd geschoten. Twee keer knipperen met de ogen en het was gelijk.
Frustratie en ongeloof voerden de boventoon na afloop in het Klein-Zundertse kamp. Want afgaande op het eerste uur van de wedstrijd was het onverklaarbaar dat Moerse Boys na ruim negentig minuten niet als winnaar van het veld stapte.
Afijn, zondag nieuwe kansen. TOGB-uit dan.[n]