Bij Annie Leijs zit mensen helpen in de genen
ZEVENBERGSCHEN HOEK - Dit jaar kregen achttien mensen uit de gemeente Moerdijk tijdens de jaarlijkse lintjesregen een koninklijke onderscheiding van koning Willem-Alexander. De Moerdijkse Bode ging op zoek naar de verhalen achter de gedecoreerden. Deze week is dat Annie Leijs – Melisse (79) uit Zevenbergschen Hoek.
DOOR MARJANNE DIJKSTRA
Er staan nog grote bossen bloemen in huis. Annie Leijs - Melisse kreeg er 'wel vijf' en ook nog een hoop kaarten, plantjes en telefoontjes. Veel mensen feliciteerden haar met haar koninklijke onderscheiding, die voor Leijs als een complete verrassing kwam. "De kinderen hadden gezegd dat we thuis moesten blijven, omdat ze wat aan de tuin zouden komen doen. Mijn man had het gereedschap al klaargezet. Toen ging de bel en stond het hele circus met de loco-burgemeester voor de deur. Die tuin ging 'm niet worden die dag." Leijs moet lachen als ze er aan terug denkt. Ze had nooit verwacht dat ze een lintje zou krijgen. ,,Ik vind het niet zo belangrijk. Elke vrijwilliger verdient wat mij betreft een lintje, maar zo werkt het natuurlijk ook weer niet. Ik ben ontzettend blij met deze onderscheiding als waardering."
HELPEN
Leijs is al sinds 1958 betrokken bij de bedevaart naar St. Gerardus. "Vanaf kleins af aan ging ik al mee en later ben ik dat blijven doen. Helaas is het door de maatregelen rond het coronavirus onmogelijk geweest om dit te organiseren." Vrijwilligerswerk is iets wat Leijs van huis uit heeft meegekregen. "Ik kom uit een gezin van elf kinderen en helpen stond bovenaan. Mijn moeder vond dat heel erg belangrijk en ze zei bijna overal ja op." Ook bij het Rode Kruis waar Leijs onder andere vrijwilliger was voor de collecte, oefenavonden en secretaresse van de afdeling Zevenbergen begon ze al vroeg. "Daarvoor moest ik eerst mijn EHBO-diploma halen." Ook is ze voorzitter van RK gemengd koor Cecilia, bestuurslid van KBO afdeling Zevenbergschen Hoek en was ze een tijd vrijwilliger bij Meer Moerdijk.
ACTIEF
Dat Leijs veel in haar mars had bleek wel uit het feit dat ze de ULO volgde, in een tijd waarin doorleren niet per se iets voor meisjes was. Ze werkte al jong als secretaresse bij een bank en deed dat tot haar trouwen. "Het was toen niet gewoon om als vrouw te blijven werken, dat is wel jammer. Later wilde ik nog wel aan de slag, maar daarvoor moest ik teveel dingen inhalen aan kennis. Ik heb nog vijftien jaar op een taxi gereden met kinderen met een beperking. Ik vond dat ook heerlijk om te doen." Ondertussen werkte haar man als chauffeur en was vaak van huis. Leijs draaide dan het huishouden door met hun kinderen en al haar activiteiten. "Ik was het gewend en heb er nooit zo bij nagedacht dat het best druk was. Ik ben niet iemand om stil te zitten en word gek tussen vier muren. Ik doe nu nog steeds wat ik kan zolang ik het kan." De rol van haar man is daarin ook groot en het echtpaar is al jarenlang getrouwd. Het geheim daarvan? "Je moet niet teveel op elkaars lip zitten en elkaar wat vrijheid geven. Als je elkaar vrij laat, dan lukt dit allemaal. We hebben altijd samen lekker veel gefietst en gingen veel op vakantie." Haar man besluit: "Deze onderscheiding is echt een erkenning voor al het werk dat ze heeft gedaan. Ze heeft het verdiend."[n]