Theo Schouwenaars: 'Er is altijd werk te doen'
LANGEWEG - Dit jaar kregen achttien mensen uit de gemeente Moerdijk tijdens de jaarlijkse lintjesregen een koninklijke onderscheiding van koning Willem-Alexander. De Moerdijkse Bode ging op zoek naar de verhalen achter de gedecoreerden. Deze week is dat Theo Schouwenaars (69) uit Langeweg.
DOOR MARJANNE DIJKSTRA
Schouwenaars werd het vrijwilligerswerk met de paplepel ingegoten. "Mijn moeder ging vroeger overal al helpen, ondanks dat ze de zorg had voor negen kinderen en moest meewerken op de boerderij. 's Morgens moest ze de koeien melken, overdag het huishouden doen en 's avonds moest er eten op tafel staan. Daarnaast stond ze altijd open voor vrijwilligerswerk. Ik heb het van jongs af aan meegekregen. Er is gewoon altijd werk. Of dat nou op het kerkhof is waar ik het gras maai, op school is waar ik in het bestuur zat of dat ik op de buurtbus rij: het moet allemaal gebeuren. Het is ook gewoon heel leuk om te doen en het geeft voldoening als je het hebt gedaan."
Afwisseling
Tot voor twee jaar geleden was Schouwenaars nog aan het werk, maar inmiddels is hij met pensioen. Hij werkte in de groenteveredeling bij Rijk Zwaan in Fijnaart en dat was zijn lust en leven. "Ik deed daar onderzoek naar verschillende teelmethodes van rassen. Ik vond het een hele mooie baan met veel verantwoordelijkheid. Ik heb altijd graag gewerkt, maar de laatste jaren merkte ik wel dat het fysiek zwaarder werd. Het mooie vond ik dat ik met mensen uit alle sociale klassen in aanraking kwam en of het nou een teler, de burgemeester of een minister was: deze jongen sprak met iedereen. Dat vind ik mooi hè, mensen ontmoeten. Mijn vrouw bleef thuis toen onze oudste werd geboren en ze gaf me ruimte om ook na het werk van alles te doen. Zo hielp ik 's avonds vaak mijn broer die de boerderij had overgenomen van mijn vader, zat ik in het schoolbestuur, parochiebestuur en in het bestuur van de wijkvereniging. Ik heb de afgelopen jaren zoveel dingen gedaan dat ik vaak niet meer precies weet wát ik heb gedaan. In een dorp is het toch dat je sneller van het een in het ander rolt en ik vind het fijn om mensen te helpen. Dat we dan op het kerkhof hebben gemaaid, het er weer spic en span bij ligt en ik mensen op een bankje tevreden zie kijken, daar word ik blij van. Het mooie is dat je zelf ook snel en vrij makkelijk hulp kunt krijgen als je dat nodig hebt. Ik hoef maar te roepen en er zijn zo tien mensen die willen helpen."
Eer
Voor Schouwenaars was het een complete verrassing dat hij de onderscheiding kreeg. "We passen regelmatig op de kleinkinderen en zo ook die betreffende maandag. Ik zat net gewoon lekker aan een bak koffie. Toen werd er aangebeld en zag ik dat het Eef Schoneveld was. Toen wist ik genoeg, want hij komt niet zomaar langs en als hij dat zou doen, dan zou ik het weten. Het krijgen van de onderscheiding is een hele eer, het is een erkenning voor wat je doet. Het leukste wat ik doe? Ik vind eigenlijk alles leuk. Rijden op de buurtbus vind ik mooi omdat ik veel verhalen hoor, het werk op het kerkhof vind ik prettig om te doen, maar ook kinderen begeleiden via de IVN vind ik leuk. Ik heb niet veel tijd voor mezelf, maar dat geeft niet. Vaak als ik even ga zitten in de tuin denk ik na een kwartier 'ik ga wat doen'. Ik kan gewoon niet goed stilzitten."[n]