Nico Eichhorn houdt van voetbal
HELWIJK - Dit jaar kregen achttien mensen uit de gemeente Moerdijk tijdens de jaarlijkse lintjesregen een koninklijke onderscheiding van koning Willem-Alexander. De Moerdijkse Bode ging op zoek naar de verhalen achter de gedecoreerden. Deze week is dat Nico Eichhorn (81) uit Helwijk.
DOOR MARJANNE DIJKSTRA
Eichhorn werd geboren in Dordrecht en kwam na zijn huwelijk met zijn vrouw in Helwijk terecht om er nooit meer weg te gaan. "Het was toen noodzakelijk dat we verhuisden voor mijn werk en die keuze is ons heel goed bevallen." In 1966 werd Eichhorn lid van voetbalvereniging Kogelvangers. "Ik voetbalde in Dordrecht al en wilde daar hier mee verder gaan. Ik heb zelf altijd lekker gevoetbald en ben op mijn 55e gestopt. Toen was het genoeg. Ik deed in de tussentijd wel van alles voor de vereniging. Zo haalde ik de contributie op en bezorgde ik het clubblad. Zesentwintig jaar geleden werden er nieuwe kleedkamers gebouwd en ik heb altijd het onderhoud gedaan van de kleedkamers. Ook het onderhoud van het sportpark deed ik. Ik ben ook nog een tijd jeugdtrainer geweest. Ze hadden iemand nodig en dat leek me leuk. Het mooist vond ik het leiding geven aan kinderen tussen de acht en twaalf jaar. Die groep kun je ook nog veel leren en ze zijn zo enthousiast. Het ging nooit om het kampioenschap, maar plezier stond voorop. Ik heb nog steeds contact met jongens die ik toen trainde."
Favoriet
,,Voetbal is gewoon mijn sport", stelt Eichhorn. "Ik vind het leuk om te doen en te kijken en je bent lekker met elkaar bezig. Naast vv Kogelvangers is Ajax mijn club. Als het zo uitkomt kijk ik in het weekeinde naar het voetbal op televisie, maar ik vind het ook heerlijk om langs de lijn te staan bij Kogelvangers. Dat ik zoveel deed voor en bij de vereniging vind ik niet meer dan logisch. Als je ergens lid van bent, moet je iets over hebben voor die club of vereniging." Vorig jaar, toen hij tachtig werd, is Eichhorn gestopt met de meeste van zijn werkzaamheden. "Ik vond het nodig om toen een stap achteruit te doen. Ik ben wel regelmatig op de vereniging hoor. Elke vrijdag ben ik er te vinden, om een beetje op te ruimen of een bakkie te doen."
Onverwacht
Het is alweer vijf maanden geleden, maar bij Eichhorn staat 26 april in het geheugen gegrift. "We moesten voor mijn vrouw naar Bergen op Zoom voor een vaccinatie. We waren ruim op tijd terug en mijn vrouw moest haar best doen om me thuis te houden. Meestal zit ik voor het raam, maar ik stond nu op te ruimen in de keuken toen de bel ging. Ik riep naar mijn vrouw dat de burgemeester voor de deur stond en ik had nog niks door. Toen hij vertelde waarvoor hij kwam, ging er wel even wat door me heen hoor. Het was echt heel bijzonder en er waren ook menen van de voetbal bij aanwezig. Mijn vrouw heeft de onderscheiding opgespeld en met de kinderen en kleinkinderen en achterkleinkinderen hebben we nog lekker geluncht thuis. Dat was erg gezellig. Ook de vele bossen bloemen, cadeaus, kaarten en telefoontjes die ik in de weken erna kreeg waren heel bijzonder." [n]