Thomashuis in Standdaarbuiten: ‘De zorg is echt onze passie’
Door: Angelique van de Reijt AlgemeenSTANDDAARBUITEN - Aan de grote tafel in het prachtige oude stadhuispand op de Markt naast de kerk in Standdaarbuiten, zitten de twee zorgonderneemsters van het Thomashuis gezellig koffie te drinken (ondertussen werkoverleg) met personeel en enkele bewoners.
Mirjam Boers (54) en Margreet Hollemans (54) runnen samen deze bijzondere zorgplek op deze prachtig centrale locatie. Mirjam woont al ruim 18 jaar, samen met de gehandicapte bewoners in het oude stadhuis. De eerste jaren samen met haar man Marc en hun drie dochters. Vanaf 2005 werkte haar compagnon Margreet ook al hier en is na het overlijden van Mirjam’s man Marc, in 2010 in de VOF getreden. Margreet is er met haar gezin speciaal vanuit Zevenbergen voor naar Standdaarbuiten verhuisd.
Douchen en ontbijten
’s Ochtends om 05.30 gaat de wekker hier. “Dan ga ik zelf douchen en ontbijten, voordat om 06.15 de eerste bewoner wakker wordt. Dat is meestal Harry (62), hij gaat dan lekker in zijn luie stoel zitten, nadat hij, elke dag, eerst de gordijnen van de woonkamer opent. Harry woont ook al 17 jaar bij ons, sinds 2004. In de ochtend komt er altijd een extra collega bij om te helpen met douchen, aankleden en ontbijten van de bewoners.” Vandaag is dat Hanneke Lutgendorff (40) Zij werkt nu 4,5 jaar bij het Thomashuis voor 20 uur per week. “Daarnaast werken er nog 8 parttime zorgmedewerksters om zodoende flexibel te blijven in de 24/7 zorgverlening, die onze bewoners nodig hebben. De slaapdiensten doen we wel zelf.”
Zorg is onze passie
“Wij hebben momenteel 8 lichamelijk en verstandelijk beperkte bewoners, inclusief twee rolstoelafhankelijke mensen, waarvoor we in de ochtendspits dus extra personeel inzetten”, aldus Margreet. Mirjam werkt sinds 1985 met verstandelijk gehandicapten, onder andere bij het Sterrebos, waar ze samen met haar man Marc, beiden als teamleider werkten. Margreet is in 1985 begonnen met de A opleiding in het ziekenhuis, heeft daar haar verpleegkundige diploma gehaald. Daarna is ze langdurig werkzaam geweest in de thuiszorg. Via een stage van de HBO-V kwam ze in het Thomashuis Standdaarbuiten terecht. “De zorg is echt onze passie. Het papierwerk vinden we wat minder, dat wordt eigenlijk steeds meer en dat beperkt ons tot het doen waar we zo erg goed in zijn en dat is zorgen.”
Toekomst
“Het Thomashuis is ons leven, we kunnen niet zonder. Vanaf september hebben we nu voor het eerst in al die jaren ieder 1x een weekend vrij per maand. Het Thomashuis is een franchise formule over 3 jaar loopt ons contract weer af, maar we weten nu al dat, als we het fysiek vol kunnen houden, we er nog 5 jaar bijtekenen, met inzet van wat extra hulp moet dat zeker lukken. De bewoners zijn als familie, onderdeel van het gezinsleven en al zo lang hier, er is heel weinig verloop. Het is echt onze manier van leven geworden.”
Evenementen
“Verder worden de bewoners en het Thomashuis gedragen door de inwoners en ondernemers van Standdaarbuiten. Een praatje in de supermarkt, naar het café, Sinterklaas, Koningsdag, Carnaval, avondvierdaagse, onze wintermarkt. We doen overal aan mee, net als ieder ander gezin”, zegt Margreet.
Eigen taken
Ondertussen heeft Willem-Jan (51), zoals elke dinsdag, de vaatwasser al leeggeruimd en de Chinese tomatensoep met nasi al klaargemaakt. Tessa (33) en Edward (51) helpen dagelijks met het dekken van de tafel. John (44) doet het spoelwerk van de vuile vaat. Soraya (26) kletst vrolijk mee aan de grote tafel en er wordt ook geklodderd met rode verf en herfstknutsels. Zo heeft elke bewoner zijn eigen gekozen taak en niets moet, maar veel mag hier.
Op vakantie
“Onlangs zijn we met de hele groep bewoners 10 dagen op vakantie geweest in Roermond, vanwege de verbouwing hier. Wat een volksverhuizing was dat ! Na zoveel jaar (bijna 20) hebben we een heel nieuw interieur, een nieuwe keuken, nieuwe vloer, nieuwe tafel. Alles helemaal gerestyled en zo zitten we er nu dus weer heel warmpjes en dankbaar bij met zijn allen”, zeggen beide dames.
Kamer vrij
“Er is nog 1 kamer beschikbaar voor een mobiele verstandelijk gehandicapte persoon op de eerste verdieping. Als iemand belangstelling heeft om hier te komen wonen, dan is het vooral, naast alle regels en papierzaken, een kwestie van gevoel. Het is een heel voortraject, wat begint met koffie drinken, rondleiding en langzaam inlopen, bijvoorbeeld een dagdeel of een keer mee eten. Daarna wordt er een heel zorgplan opgesteld.”
“Maar het gaat ons vooral om de sfeer en de klik die wij bij de nieuwe bewoner/bewoonster hebben, want hij/zij moet natuurlijk wel goed bij onze groep passen. En nee, we hebben dus geen wachtlijst, dus van harte welkom! Ook vrijwilligers trouwens”, zeggen Margreet en Mirjam met een grote glimlach.