Agge mar leut et
Dat zullen we dit jaar helaas niet zo vaak tegen elkaar kunnen zeggen. Ik schreef vorig jaar in een column, dat onze Vastenavend voor mij 'n stuk van mijn leven is. Ik maakte veel dingen mee die eigenlijk met geen pen te beschrijven zijn, maar dat heb ik in mijn ‘Vastenavendboek' tóch gedaan. Heel bijzonder waren b.v. mijn ervaringen met Vastenavendfanfare 01640. Ik mocht meerdere jaren het Punt'òòfdconcert in de voormalige Luxorfoyer presenteren. Met een knipoog naar ‘The last night of the Proms' voerden we in 1979 daar een act op met het lied ‘Rule Britannia'. Ik was de solozangeres in een fraaie bloemetjesjurk van mijn moeder. Honderden Krabben zongen uit volle borst het refrein mee: "Vastenavend, bij ons in 't Krabbegat, zo'ne goeie n'ebbe wij nog nooit nie g’ad”. Dit bleek zo’n groot succes te zijn, dat we deze act ook opvoerden op het Dweilbendfestival in de Stoelemat. De vrouwkes van de band hadden in de zaal honderden roodwitblauwe vlaggetjes uitgedeeld met daarop in grote cijfers 01640. Ook nu zong de hele zaal het refrein uit volle borst mee met als resultaat: de Showprijs.
In 1991 bestond 01640 maar liefst 2 x 11 jaar. We wilden vanwege dit jubileum het Punt'òòfdconcert in Stadsschouwburg De Maagd houden, maar dat mocht niet van het college. Men was (geheel ten onrechte) bang dat het publiek boven op de mooie dure stoelen zou gaan hossen en springen. Wat waren we boos, maar…. we lieten het er niet bij zitten. Er werden, met hulp van vele sponsors, maar liefst 16 autobussen gecharterd en met honderden verklede Krabben reden we (uit pure balorigheid), naar Schouwburg De Kring in jawel….Roosendaal. Het werd een geweldig en onvergetelijk concert. De tekst van het refrein van het lied ‘Vastenavend' had ik aangepast. Die luidde toen: "Vastenavend, in Tullepetaonestad, zo'ne goeie n'ebbe wij nog nooit nie g’ad”. Er zijn nog steeds veel Krabben die zich deze bijzondere gebeurtenis herinneren.