Pastoraal woord door
Lenie Robijn
Een beetje vreemde tijd zo tussen Hemelvaartsdag en Pinksteren.
Voor de leerlingen van Jezus is het een terugblikken op een tijd die was en voor altijd anders zal zijn en een wachten op een tijd die komen gaat. In de H. Gummaruskerk in Steenbergen werd dit op een prachtige manier uitgebeeld in een bloemstuk. De basis van het bloemstuk werd gevormd door twaalf takken. Zij beelden de twaalf leerlingen uit. Ze waren in een cirkel gegroepeerd en werden bijeengehouden door een stevig touw. Wat opviel: de twaalf takken stonden niet rechtop, maar bogen een heel klein beetje naar rechts. Alsof de takken alvast door de wind van Pinksteren werden aangeraakt. Bovenop de takken ruste een wolk van witte bloemen. En daarbovenuit stak een paarse bloem die naar de hemel wees. Of was het Jezus zelf?
In de tijd voor Hemelvaart hebben de leerlingen van Jezus nog een laatste keer mogen ervaren hoe het is om dichtbij hun Heer te zijn. ‘Nog even’, zei Hij, ‘zal Ik bij jullie zijn.’ ‘Daarna ga Ik voorgoed naar mijn Vader, maar Ik laat jullie niet alleen. Ik stuur jullie een Helper, de heilige Geest.’ Hij zal zich in wind en vuur aan jullie tonen.
In het verhaal van Hemelvaart wordt de grens tussen hemel en aarde opnieuw vastgesteld. De leerlingen hebben hier hun taak. Hier moeten ze kwade geesten, het gehakketak van mensen en ongeloof bestrijden. Hier moeten ze kloven tussen volkeren overbruggen, zieken troosten en vrede en vreugde brengen. Wie in onze tijd goed om zich heen kijkt, ziet dat de wereld alle hulp goed kan gebruiken. Dat wij net zoals die leerlingen geraakt mogen worden door de wind en het vuur van Pinksteren en vrede en vreugdebrengers mogen zijn.
Lenie Robijn
Pastoraal werkster Sint Annaparochie en Sint Christoffelparochie[n]