Wachten
De wachttijd is langer dan u van ons gewend bent. Kent u die uitdrukking? Je kunt geen bedrijf meer bellen – een enkele kleine ondernemer daargelaten – of je komt in de wacht te staan. Ik kan daar maar moeilijk aan wennen. Allerlei fysieke activiteiten van bedrijven zijn door corona gesloten; dan geef je die lui van de werkvloer toch receptietaken? Of redeneer ik nu te simpel? Waarschijnlijk, want het wordt alleen maar erger. Ik schrik al niet meer van wachttijden tot twintig minuten. Jawel, twintig minuten! En dan is het me ook al overkomen dat ik zo schrik van het levend persoon dat eindelijk aan de lijn komt, dat ik per ongeluk op een verkeerde knop druk en de verbinding verbreek. Als u zich afvraagt waarom ik zo’n dunne haarbos heb, dan weet u het nu. Toch probeer ik niet af te wijken van mijn persoonlijke strategie om altijd vriendelijk te zijn aan de telefoon. Liefst bij mijn eerste zin moet ik al iets van een lachje aan de andere kant horen. Dan gaan mensen iets voor mij doen, is mijn ervaring. Wordt wel steeds moeilijker. Ik weet niet hoe vaak u uw bank belt, maar ik hooguit eens per jaar. Dus de opmerking dat ‘de wachttijd langer is dan ik gewend ben’, vond ik meteen al onzinnig. Een half jaar geleden was er helemaal geen wachttijd! Enfin, na twee minuten wachten besloot ik mijn tijd nuttig te besteden. Telefoon op speaker en de kerstboom aftuigen. Ik kwam een heel eind. Net toen ik staande op een trappetje de zes meter lange lampenslinger op een kartonnetje aan het rollen was, kreeg ik verbinding. ‘Ja, ook goedemiddag. Ik sta er een beetje onhandig bij nu’, riep ik verontschuldigend. ‘Een ogenblik. De wachttijd kan iets langer zijn dan u van mij gewend bent’. De dame aan de andere kant kon er wel om lachen, wachtte keurig een volle minuut en heeft me daarna prima geholpen. [n]