'De eerste
jaren ben je vooral bezig met
investeren'
De 31-jarige Edgar van de Wetering werkt al jaren in het bedrijf van zijn vader, toch bleef het kriebelen om iets voor zichzelf op te zetten. Zo'n 1,5 jaar geleden besloot hij de stap te wagen. Hij richtte Fraaai Designmeubels op. Een webshop waarbij hij tweedehands designmeubels verkoopt die hij zelf opkoopt, restaureert en weer doorverkoopt.
Edgar, laten we beginnen bij het begin. Wat wilde je vroeger eigenlijk worden?
Ik wilde iets met auto's doen. Wat precies, dat wist ik niet. Ik wilde in ieder geval geen automonteur worden, want ik heb een hekel aan van die vieze smeerhanden. Maar ik wilde autoverkoper worden of een eigen garage runnen.
Heb je daar ook opleidingen voor gevolgd?
Nee, eigenlijk niet. Ik ben eerst procestechniek gaan studeren, maar dat was niets voor mij. Later heb ik nog installatietechniek gestudeerd. Dat heb ik iets langer volgehouden, maar ook daar ben ik mee gestopt. Ik werkte vier dagen in de week en moest één dag in de week naar school, maar het werk bestond vooral uit het sjouwen van toiletpotten en dat soort dingen. Daar was ik al snel klaar mee.
En toen?
Ik vertelde thuis dat dit ook niet was wat ik wilde. Dat vonden ze goed, maar mijn vader was wel even klaar met het betalen van schoolgeld. Hij stelde voor om even bij hem te komen werken, zodat ik ondertussen kon bedenken wat ik dan wel wilde. Ik werkte in de vakanties al wel eens voor hem, maar rond mijn achttiende ben ik echt in het bedrijf gestapt. We helpen bedrijven bij het inrichten van hun faciliteiten. Een casco kantoorpand kunnen wij van A tot Z inrichten. Van vloeren en muren tot de inrichting en cable management.
Dat is goed bevallen?
Ja, eigenlijk wel. Je gaat geld verdienen en dan wordt de stap om opnieuw te gaan studeren steeds groter. Daarnaast wist ik toch niet wat ik wilde gaan doen. Ik wist dat ik iets met in- en verkoop wilde doen, iets voor mezelf wilde opzetten, maar wat? Geen idee.
Toch heb je 1,5 jaar geleden Fraaai opgericht. Hoe kwam dat?
Bij mijn werk heb ik regelmatig te maken met het leeghalen van panden, bijvoorbeeld wanneer bedrijven hun deuren moeten sluiten. De inboedel verkopen we eigenlijk meteen aan handelaren, omdat wij met nieuw meubilair werken. Maar, ik dacht: 'Dat kunnen we zelf ook'. Daarom heb ik Fraaai Designmeubels opgezet. Eerst binnen het bedrijf van mijn vader en 1,5 jaar geleden heb ik het losgetrokken van het bedrijf.
Wat doe je precies met Fraaai?
Ik koop tweedehands designmeubels op. Ik knap ze op, maak ze schoon, restaureer ze en dan verkoop ik ze weer. Ik richt me vooral op stoelen en die verkoop ik dan voor 60 en soms zelfs voor 40 procent van de nieuwprijs. Er zijn stoelen van 4300 euro en ik verkoop die voor 1950 euro. Dat is nog steeds veel geld, maar daardoor is het voor sommige mensen wel beter betaalbaar.
Was het een grote stap om je eigen bedrijf op te richten?
Nee, dat viel eigenlijk wel mee. Ik heb gewoon een salaris omdat ik nog ruim veertig uur bij mijn vader werk. Daardoor lopen we in principe geen risico. De spullen die ik opkoop zijn ook waardevast, ze verliezen geen waarde.
Ben je er veel tijd mee kwijt?
Dat is puur afhankelijk van het product. Heb ik alle onderdelen klaarliggen? Dan is het soms een uurtje werk. Maar soms moet ik ook nieuwe onderdelen bestellen, dan kan er zomaar wat tijd in gaan zitten. De meeste tijd gaat echter op aan klantcontact. Het maken van afspraken met de klanten en dan sta je te wachten, komen ze niet opdagen. Dat soort dingen.
Wat is je ambitie?
Ik hoop dat Fraaai Designmeubels op dat moment een duurzame tak is geworden van het bedrijf van mijn vader. Daarnaast hoop ik toch wel een magazijn te hebben van zo'n 600 tot 700 vierkante meter voor onze meubels. Op dit moment richt ik me nog vooral op tweedehands designmeubels. Het risico daarvan is dat je afhankelijk bent van het aanbod. Daarom wil ik in de komende tijd ook nieuwe designproducten toevoegen met een duurzaam karakter. Bijvoorbeeld krukjes die gemaakt zijn van plastic uit de zee.
Wat voor eigenschappen moet je hebben als ondernemer?
Je moet geduld hebben en je moet durven om die stap te nemen. De eerste drie jaar ben je alleen maar bezig met het opbouwen van naamsbekendheid. Het is heel veel investeren. Mensen moeten je echt weten te vinden. Ik zou dit dan ook niet kunnen doen, als ik hiernaast niet nog gewoon zou werken. Dat zou (nog) niet rendabel zijn. Daarnaast moet je er ook gewoon tijd insteken. Ik zit er constant bovenop. Ik houd Marktplaats en veilingsites in de gaten of er tweedehands design voorbij komt en dan reageer ik meteen. Anders zijn anderen ermee weg.
Dat kost dus toch veel tijd?
Ja, als je dat allemaal meerekent wel. Ik denk dat ik nu, alles bij elkaar, wel zestig tot zeventig uur werk. Maar, dat is niet erg. Dat doe ik voor de kinderen en voor mijn vrouw. Voor hen rijd ik 's ochtends om half zes weg.
Waar zit voor jou de uitdaging?
Dat is op dit moment wel het financiële plaatje. Je moet alles voorfinancieren. Soms kom je bij iemand die tien stoelen te koop heeft staan. Vraagprijs? 10.000 euro. Ja, dan moet ik al afhaken. Dat red ik nu niet. Ik hoop over vijf jaar ook groter te zijn geworden, zodat ik dat soort deals wel kan sluiten. Daarnaast koop ik nu vooral nog wat ik zelf mooi vind. Dat is wel een valkuil, ik moet misschien wat meer gaan kijken naar wat de klant mooi vind.
Met wie zou jij wel eens aan de keukentafel willen zitten?
Ik ben niet van de BN'ers of artiesten. Ik zou misschien juist bij ontwerpers aan tafel willen zitten, zoals Charles en Ray Eames. Zij zijn helaas overleden, maar hebben hele bekende designerstoelen gemaakt. Ik ben echt fan van hun werk. [n]
