Aan de keukentafel met Paul van den Berg: ‘Als ik een visie voor ogen heb, dan wil ik die ook nastreven’

Door: Remko Vermunt 22 augustus 2021, 12:00 Algemeen

ROOSENDAAL - Paul van den Berg is de CEO van het Roosendaalse bedrijf TriStar Industries. Zij maken hoogwaardige reinigingsproducten waaronder ook desinfectiemiddelen voor een breed scala aan klanten binnen met de name de EU en UK. 

Paul, je bent sinds 2002 werkzaam bij TriStar Industies. Toen was je nog maar 18 jaar, hoe kwam dat zo?

Ik heb mijn middelbare school afgemaakt en daarna heb ik een mbo-opleiding ICT gedaan, maar daar ben ik al vrij snel mee gestopt. Ik was toen al wel voor mezelf bezig in de ICT-sector. Ik bouwde websites en ik deed veel in domeinhandel en webhosting, maar daar zag ik verder niet echt toekomst in. Het liep wel lekker, maar er zat verder ook geen visie achter ofzo. Uiteindelijk ben ik op de bedrijvencontactdagen in Roosendaal in gesprek geraakt met de concurrent van TriStar. Ik was zo groen als gras in die markt, maar men zag wel de commerciële skills die ik in huis had. Ik kreeg een baan aangeboden met auto van de zaak en als 18-jarige zeg je daar geen nee tegen.

Maar, je hebt toen wel de overstap gemaakt naar TriStar?
Ja, ik werkte er misschien twee maanden, toen ik een klant bij TriStar weghaalde. Toen kreeg ik een telefoontje of ik niet eens met ze wilde gaan praten. Ik kreeg ongeacht mijn huidige salaris er duizend gulden bovenop en een auto van de zaak die een klasse hoger zat. Dat werd op een bierviltje opgeschreven en dat heb ik volgens mij nog steeds liggen.

Niet veel later, in 2005, kocht je je eerste aandelen. Waarom wilde je dat?

Ik had natuurlijk mijn eigen ICT-zaak al gehad en het ondernemersbloed begon toch weer te kriebelen. Ik ben wat dat betreft vrijgevochten en ik ben geen samenwerker. Als ik een bepaalde visie voor ogen heb, dan wil ik dat ook nastreven. De visie van de directie was destijds: We hebben een goed bedrijf en daar verdienen we veel geld mee. Maar die visie reikte niet verder dan hun eigen pensioen opbouwen. Ik wilde het anders aanpakken.

Had je toen al het idee om de zaak ooit over te nemen?
De wens was er wel, maar zo makkelijk ging dat niet. Ik heb zelfs een moment gehad dat ik mijn baan had opgezegd. Uiteindelijk zijn we in gesprek geraakt om binnen TriStar Industries een aparte entiteit op te zetten voor mij en mijn compagnon. Mijn klanten nam ik mee naar dat nieuwe bedrijf en daarmee kreeg ik meer zelfstandigheid. Het was een soort franchise-constructie met als doel een win-winsituatie voor beide partijen. Ik kreeg meer verantwoordelijkheid en kans om te groeien en zij profiteerden daarvan omdat ik een fee betaalde over de marge. Toen we daarmee begonnen draaide ik een omzet van zo’n 350 tot 400.000 euro per jaar en na twee jaar was dat al een miljoen euro. Ik werd toen gevraagd om zitting te nemen in het MT (Management Team) van TriStar Industries, maar na een poos kwam ik eigenlijk op hetzelfde punt als een paar jaar eerder. Ik was zelfstandig opererend, maar zat ondertussen wel ‘vast’ in het MT. In 2009 en 2010 heb ik daarom gesprekken gevoerd om het over te nemen en na 2 mislukte pogingen is het de derde keer wel gelukt.

Waar komt die ondernemersdrang vandaan?
Mijn vader was ondernemer. Mijn moeder was geen ondernemer, maar ze is wel heel ondernemend en heeft altijd keihard gewerkt en mij geleerd dat je het verschil maakt door doorzettingsvermogen en daadkracht te tonen. Vroeger hoorde ik al verhalen van mijn opa die in de oorlogstijd handelde met de Amerikanen en Canadezen, dus dat heeft er altijd wel ingezeten bij ons in de familie. Die ondernemersgeest dat is voor mij gesneden koek. Daarnaast zijn het ook gewoon karaktereigenschappen. Ik ben gigantisch perfectionistisch, ik heb prestatiedrang en een behoorlijke dosis doorzettingsvermogen.

Je bent perfectionistisch zeg je, hoe uit zich dat?

Als ik op de zaak kom aangereden dan zie ik zo allerlei dingen die me niet aanstaan. Dan zie ik dat het onkruid te hoog staat, dat de poort een beetje scheef hangt omdat er een vrachtwagen tegenaan heeft gereden, ik hoor dat de heftruck een geluid maakt dat niet helemaal klopt. Noem het perfectionistisch of gewoon autisme, maar ik krijg heel veel van dat soort prikkels binnen. Soms word ik daar ook wel heel moe van. We hebben onlangs ook een B2C-tak opgezet: Estelle en afgelopen week stond ik op zaterdag mee te draaien in onze zaak in Breda. Dan kom ik ‘s avonds echt overprikkeld thuis en daar heb ik wel echt last van. Dan ben ik constant bezig met: ‘Hoe ga ik al die dingen aanpakken en borgen?’ Van dat soort details kan ik ook echt wakker liggen.

Lig je vaak wakker?

Als het om personeel gaat, kan ik daar ook wel wakker van liggen. Als werkgever doe je het namelijk nooit goed. We doen hard ons best om de werktevredenheid hoog te houden, maar hoe groter het bedrijf wordt, hoe meer mensen er komen werken en hoe groter het spanningsveld wordt tussen werkgever en werknemer. 

Wat zijn de ambities nog voor de komende vijf jaar?
De landelijke bekendheid voor TriStar is er al, maar dat willen we verder uitbouwen. We hebben ruim 3000 recepturen en dat betekent dus dat we ontzettend breed georiënteerd zijn. De komende vijf jaar willen we meer focus aanbrengen. We willen organisch verder groeien door die focus te verscherpen, maar groeien we toch niet snel genoeg, dan staan we ook open voor eventuele overnames binnen ons segment. Daarnaast zou het mooi zijn als er over vijf jaar tien Estelle-winkels zijn in Nederland.

Zijn er nog persoonlijke ambities?
Ik zou wel graag zien dat we met Estelle een klapper maken. Niet per se qua winst, maar vooral dat het concept zoals we dat in ons hoofd hebben aanslaat. Daarnaast zou het fijn zijn als de onderneming meer zelfsturend wordt. Ik wil meer rust pakken en genieten. Mijn hoofd maakt soms overuren en dat levert stress op, terwijl ik ook gewoon wil kunnen genieten van wat we hebben opgebouwd. Dat stukje rust en stabiliteit in de privésfeer zijn wel doelen voor de komende tijd.

Laatste vraag: Met wie zou jij wel eens aan de keukentafel willen zitten?
Ik zou wel met Mark Rutte aan de tafel willen zitten. Als ondernemer heb ik wel kritiek op het beleid dat hij gevoerd heeft, maar aan de andere kant zou ik ook wel eens de man achter die besluiten willen zien. Hij kan het namelijk nooit goed doen en krijgt enorm veel over zich heen.