Arco Kunst is 57 jaar oud en woont in Sint Philipsland. Een groot deel van zijn leven staat in het teken van de brandweer. Hij werkt bij de brandweer Zeeland en is daar verantwoordelijk voor onder andere de opleidingen. Naast instructeur is hij ook docent.
Arco werd in 1977 lid van de jeugdbrandweer. Sindsdien heeft hij verschillende brandweerfuncties vervuld. Hij vindt het geen probleem om ook bij nacht en ontij uit bed geroepen te worden. "De drijfveer bij de brandweer is dat je mensen wilt helpen die in nood zitten en hulp nodig hebben. Als je die drijfveer hebt, dan is daar geen tijd aan gebonden. Als de pieper gaat, dan ben je er. Je stopt waarmee je bezig bent en gaat naar de kazerne of als officier direct richting het incident. Ik heb dit tot op heden niet als belemmerend of moeilijk ervaren. Als je ziet dat sommige ploegen in de gemeente Tholen na het gaan van de pieper in drie tot vier minuten de kazerne uitrijden zegt dat genoeg. In die paar minuten komen ze uit bed, kleden zicht aan, lopen, fietsen of gaan met de auto naar de kazerne", zegt hij. "Je weet dat je ieder moment een oproep kunt krijgen, maar loopt daar niet steeds mee in je gedachten, het is gewoon een deel van je leven. Zodra je opgepiept wordt, ga je al een beeld vormen door te denken: ken ik de locatie? Wat voor scenario kan ik verwachten? En kan ik dat met mijn ploeg behappen of moet er meer komen? Het mooie van het werk? Ik kan niet zeggen dat iets mooi is terwijl je bij personen staat die op een of andere manier gedupeerd zijn door brand of ongeval. Als je kan voorkomen dat een brand verder uitbreid of als je iemand moet bevrijden uit een voertuig en je ziet die later weer gezond rondlopen. Moeilijk is het als er slachtoffers zijn. Ook dat hoort bij de brandweer, maar als het teamverband goed aanwezig is, wat ook echt nodig is bij de brandweer, dan verwerk je dat samen." [n]