‘Veel geven, weinig nemen’
GOES – Zestig jaar geleden gaven Jan Anthonie Buijse en Jerphia Berendina Faberij de Jonge elkaar het ja-woord in de trouwzaal van het stadhuis in Goes. Het jubilerend echtpaar werd door de familie verrast met een corona-proof feestje. Samen met hun zoon, twee dochters en zes kleinkinderen werd er gezellig wat gegeten en gedronken.
DOOR JESSICA ROVERS
“Het was een grote verrassing. Onze jongste dochter belde de dag ervoor met de vraag of we bij haar wilden komen eten. Toen ze ons had opgehaald, bleek dat we niet naar haar huis gingen, maar naar een locatie waar tot onze grote verrassing alle andere kinderen en kleinkinderen ons op stonden te wachten.” Jan en Jerphie vinden het zelf ook bijzonder om al zo lang getrouwd te zijn. “Het is enorm. We hebben in die zestig jaar van alles en nog wat gedaan en meegemaakt. Ik ben best wel onder de indruk; die 'zestig' klinkt toch net wat anders”, vindt Jerphie.
Kasteeltje
Het stel leerde elkaar kennen op de middelbare school, waar ze allebei lid waren van de toneelclub. “Hij speelde de hoofdrol en had mooie ogen. Het was een vlotte knul”. Ook wat Jan betreft was het liefde op het eerste gezicht. “Het was gewoon een lief meisje en ja dan val je daar voor”. Drie jaar na hun ontmoeting besloten Jan en Jerphie zich te verloven en vier jaar later trouwden ze. “We zijn getrouwd in het stadhuis in Goes en in de gereformeerde kerk aan de Westwal. De receptie hielden we in hotel Centraal en toen zijn we met de laatste trein naar Breda gereden om daar te overnachten. Een eigen auto had je nog niet in die tijd. De dag daarna zijn we met de trein doorgereden om een aantal dagen te verblijven in een kasteeltje in Limburg. Daarna moest Jan drie weken op oefening.”
In 1960 werd Jan beëdigd als officier van de mariniers en is daardoor langere periodes van huis weg geweest. "Ik moest eerst jonge mariniers opleiden. Ook hebben we als gezin drie jaar op Curaçao gewoond. Dat was een mooie tijd. Jan heeft later een jaar in het Midden-Oosten gezeten in dienst van de Verenigde Naties”. Toen hij daar diende, zat ik met vier kleine kinderen in Rotterdam”, vertelt Jerphie. "Dat was soms best pittig. Toen hij terugkwam moesten we de draad weer oppakken. Soms moet je er wel je best voor doen”. Jan beaamt dit: "Ik kon wel eens kortaf doen, maar dan aaide ze over m'n bol en dan was het weer goed. Om een huwelijk goed te houden moet je veel geven en weinig nemen.”[n]