Zij Zijn De Stad: Ad Hanneman

vervolg van pagina vijf:

Ad Hanneman volgt de opleiding journalistiek en gaat na zijn vertrek bij Hoechst aan de slag bij de PZC, als sportjournalist. Ad is dan inmiddels ook gescheiden. Zijn huwelijk strandt in 1979, als zijn dochter en zoon tien en acht jaar oud zijn.

Taboes
Ad maakt al snel de overstap naar De Faam en voor dat weekblad zou hij uiteindelijk meer dan vijfentwintig jaar werken. Veel Walchenaren kennen hem van zijn werk in die periode. Hij kijkt met plezier op de hele periode terug.
Nu is Ad al bijna dertien jaar met pensioen, maar schrijven doet hij nog steeds. Zo overweegt hij om zijn korte verhalen te bundelen, verhalen waarmee hij de taboes rondom kanker wil wegnemen, een ziekte waarmee hij zelf ook te maken kreeg, en nu voor wordt behandeld. Het perspectief is goed, gelukkig.

Paardensport
Ik ben benieuwd naar die bundel, maar wat mij betreft publiceert Ad meteen ál zijn verhalen, desnoods in een paar delen. Zo nu en dan deelt hij heerlijke herinneringen op Facebook, waarvan hij de meeste na enige tijd weer verwijdert. Dat is zonde, want het is maar wát interessant om te lezen over die tijd in Rusland.

'Zo nu en dan deelt Ad heerlijke
herinneringen'


En heus: zijn enthousiaste verhalen over wonen in Arnemuiden, Nieuwland en Westkapelle, of in die woonwagen tussen Middelburg en Koudekerke ("de beste tijd, op Rusland na!”), smaken naar meer, meteen. Om over al die dingen waarover we slechts zijdelings spraken nog maar te zwijgen. De liefde voor de paardensport bijvoorbeeld, zijn vakkennis, of de vrouwen in zijn leven. Ik ben er benieuwd naar. Ook als Ad er nog niks over heeft gezegd, weet je dat hij er veel over kan vertellen.

BIJDRAGE EDWIN MIJNSBERGEN[n]