'Sinds de corona is het veel drukker op de boulevard'
VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek ‘Ik ben Vlissingen’ elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.
DOOR HELGE PRINSEN
Jeanet Bevelander-Jakobsen (63). Weduwe, drie zoons. Geboren in Oost-Souburg. Oud-ziekenverzorgster. Woonde en werkte dertig jaar buiten Zeeland, maar kwam weer terug.
“M’n leven lang heimwee gehad. Veel heen en weer gereden. Als de zon scheen moest ik naar de zee. Na een vroege dienst: hup naar Vlissingen. En pas na de files naar huis.”
“Ik ben opgegroeid in café De Vriendschap in Souburg. Bij m’n vader. Dat was raar hoor in die tijd. In het weekend bij m'n moeder. Die woonde in Vlissingen. In de Spuistraat."
“Contacten maken doe ik makkelijk. Dat is volgens mij ook echt Vlissings. Dat directe. Zelf ben je je daarvan geen kwaad bewust, maar dat zeiden de mensen altijd tegen me.”
“Als vrouw kan ik hier in m’n eentje overal naartoe. Je kunt je hier prima vermaken. Mijn huis heb ik zo laten verbouwen dat je ook op termijn met een rolstoel door dit kotje kan.”
“Elke dag fiets ik naar de zee. Kijken hoe het strand erbij ligt. Met iedereen praten. Dan weer met die en dan weer met die. Sinds de corona is het veel drukker op de boulevard.”
“Slap ouwehoeren bij Panta Rhei en Vanuus. Daar verlang ik weer zo naar. Intussen laat ik m’n kleinkinderen in Rotterdam maar filmpjes zien over de loodsboten hier. Ook leuk.”
De miniportretten van Helge Prinsen zijn ook te lezen op www.helgeprinsen.nl.[n]