'Vlissingen is zó vertrouwd'
VLISSINGEN - Helge Prinsen portretteert in de rubriek 'Ik ben Vlissingen' elke week een van haar stadsgenoten. Met haar korte portretten wil ze bekende en minder bekende Vlissingers in de schijnwerpers zetten en zo een mooi beeld van de stad schetsen waar zij is geboren en getogen.
Helen Saija (“Zo oud als ik me voel”). Single. Geboren in Goes. Groeide op in de Vincent van Goghlaan. “Heel gezelllig. Een buurt met veel Scheldewerknemers. Mijn vader was lasser.”
“Hij kwam van de Molukken. Leerde m’n moeder op de kermis van Goes kennen. Twee jaar geleden ben ik met m’n broer voor het eerst naar Indonesië geweest. Het voelde als thuis.”
“In mijn tijd was Vlissingen leuk en swingend. De oude Piek. De Hoppit. Daar kwam ik altijd. Wilde jeugd. Experimenteren. Maar daarna altijd netjes geleefd. Tegenwoordig heel rustig.”
“Ik weet nog wel dat ik voor het allereerst in het café kwam. Veel oude zeemannen. Ruw. Ongepolijst. Zo zie ik Vlissingen nog steeds. Het ademt van alle kanten water en de schepen.”
“Nu zie je door de corona natuurlijk bijna niemand. Naar de supermarkt gaan is mijn enige uitje. En sinds een paar maanden ben ik aan het lopen geslagen. Dagelijks ruim een uur.”
“Die loodsbootjes fascineren mij nog altijd. Daar maak ik vaak foto’s van. Dat ze zo keren in die Koopmanshaven. Dat woeste water. Die golfslag. Ik kan er geen genoeg van krijgen.”
“En je komt altijd wel bekenden tegen op straat. Daarnet nog een vriendin van school vroeger. En zie je die jongen daar? Die ken ik al vanaf m’n elfde jaar. Vlissingen is zó vertrouwd.”
De miniportretten van Helge Prinsen zijn ook te lezen op www.helgeprinsen.nl.[n]