Smeltende sneeuw
Afgelopen week kwam er eindelijk weer eens een echte portie koude lucht naar Breda. Daarmee leek de weersituatie op de winter 2012/2013 toen het na een zachte aanloop ook in februari behoorlijk koud werd.
Er viel ook de nodige sneeuw. Vorige week maandagavond topte dat af op een redelijk pak van 12 cm. Het is juist de sneeuw die interessant is om de effecten van een stadsklimaat te ervaren. Als het begint te sneeuwen bij temperaturen rond het vriespunt, dan zijn natuurlijke ondergrond en auto’s vaak de eerste plekken waar sneeuw blijft liggen. En als er dan eenmaal sneeuw ligt, zal deze het eerst wegsmelten op niet-natuurlijke ondergronden. De zon kan daarin een belangrijke rol spelen. Feit is dat een sneeuwdek eenmaal gevallen inklinkt. Aan de ene kant doordat de lucht die tussen de sneeuwvlokken zit geleidelijk verdwijnt en aan de andere kant door sublimatie. Dat is verdamping van sneeuw bij lage temperaturen en een hele lage luchtvochtigheid.
Bij gebouwen en objecten gaat dat net iets anders. Elk object absorbeert infrarode straling en dat voelt aangenaam wanneer je in de zon staat. Ook sneeuw neemt deze infrarode straling op, echter slechts ongeveer 10%. De rest wordt weerkaatst. Dit wordt het albedo effect genoemd. Maar dit effect wordt pas echt belangrijk wanneer de sneeuw ouder wordt of er steken voorwerpen doorheen. Oude of smeltende sneeuw heeft een albedo van 40 tot 70%. Denk hierbij aan bomen, huizen, dakgoten e.d. De sneeuw zal hier het snelst smelten. Of aan de randen van bestrating die bestrooid zijn met zout of trottoirs die geveegd zijn en waar hooguit slechts een dun laagje sneeuw of sneeuwresten achter gebleven zijn.[n]