Els Diephuis 31 jaar vrijwilligster bij VluchtelingenWerk
HOEVEN - In maart 1990 is Els Diephuis gestart als vrijwilligster bij destijds vluchtelingen werkgroep Hoeven. Toen haar jongste zoon naar de middelbare school ging wilde Els niet de hele dag thuis zitten en vrijwilligerswerk bood haar de flexibiliteit om werktijd te combineren met haar gezin. Met in haar achterhoofd de verhalen van haar ouders, die in 1944 tijdens de Slag om Arnhem met drie jonge kinderen vluchtten en het toeval dat een vluchtelingengezin hun achterburen werden was de keuze voor vluchtelingenwerk snel gemaakt.
In een interview vertelt ze als eerste dit gezin te hebben begeleid. In die tijd was de (asiel)procedure nog totaal anders. Het gezin had geen verblijfsvergunning en opvanglocaties waren er nauwelijks. Het eerste huis was volledig ingericht door de gemeente en diende als doorstroomhuis. Als ze een verblijfsvergunning kregen moesten de mensen weer verhuizen naar een nieuw huis en aldaar opnieuw starten. “Ik had ook geen kantoor,” vervolgt ze. “Mijn huis is voor 25 jaar mijn kantoor geweest. Ik ging veel naar mensen toe of men kwam bij mij thuis. Je was hun contactpersoon voor alles. Als dan mijn kinderen uit school kwamen en er weer iemand aan de keukentafel zat vonden ze het ook wel eens iets minder leuk. Maar ik heb 31 jaar veel steun gehad van mijn man en kinderen en nog steeds,” benadrukt Els.
'Vrijwilligers maken het verschil!'
Vanuit Hoeven begonnen
Els is dus vanuit Hoeven begonnen, maar omdat ze daar alleen zat is ze vrij snel aangesloten bij de afdeling Oudenbosch. Na de gemeentelijke herindeling in 1997 is de afdeling vluchtelingenwerk in Halderberge ontstaan.
Ze heeft heel lang intensief met Broeder William samengewerkt. Beiden waren betrokken bij de asielzoekers die in de jaren negentig in De Olmen in Hoeven verbleven. “We hebben daar mensen uit Joegoslavië zien aankomen zonder schoenen en zonder jas,” herinnert Els zich. “Hals over kop vertrokken voor de oorlog in hun land.”
Rond 2010 werd haar de coördinatie van de opvang van vluchtelingen in de gemeente wat veel. Trots vertelt ze, dat ze in die tijd ‘gestaakt’ hebben om bij de wethouder subsidie af te dwingen voor een betaalde beroepskracht. En met succes, sinds 2011 wordt VluchtelingenWerk in Halderberge professioneel aangestuurd.
Jammer vindt Els dat er meer weerstand is gekomen tegen het opvangen van mensen. “Dat vind ik wel eens moeilijk. Mensen moeten hier letterlijk een nieuw leven opbouwen. Daar hebben ze onze steun hard bij nodig.”
“Het blijft elke keer ontroerend en mooi om te zien dat een ‘leeg huis’ langzaamaan een ‘thuis’ wordt. Het geeft een goed gevoel om aan dit proces te mogen meewerken,” besluit Els haar verhaal.
In het zonnetje
Tijdens een online werkoverleg van de begeleiders van VluchtelingenWerk in Halderberge is Els onlangs bedankt voor haar 31-jarige inzet.
Naast de verrassing van de bezorging van een bos bloemen werd ze digitaal in het zonnetje gezet. Collega’s waarmee ze de afgelopen jaren heeft samengewerkt spreken hun waardering uit en een aantal oud-vluchtelingen bedanken haar voor haar hulp.
Op kantoor werd ze ook nog bedankt door de gemeente. Uit handen van wethouder Melisse ontving Els een mooi boeket voor haar jarenlange inzet. VluchtelingenWerk Zuid-Nederland sluit zich graag aan bij zijn woorden: “Vrijwilligers maken het verschil!”[n]