Wil Veeke al 40 jaar
verweven met St. Caecilia
HOEVEN - Op maandag 26 april vond de jaarlijkse lintjesregen plaats. De komende weken zetten we de zeven gedecoreerden in onze gemeente, allen benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau, in het zonnetje. Deze week aandacht voor Wil Veeke (64), al meer dan 40 jaar verweven met muziekvereniging St. Caecilia.
DOOR JOHAN WAGENMAKERS
“Ik wist echt van niks. Mijn vrouw Jeanne moest alles uit de hoek zoeken om mij die maandagmorgen van het schilderwerk af te houden. Onze jongste zoon Ton was over uit Amsterdam. We zaten achter in de tuin koffie te drinken en zij hielden mij de gehele ochtend aan de praat. Toen de deurbel ging en ik iedereen zag staan viel het kwartje snel. Ik stond perplex en was wel overdonderd ja. Al die belangstelling voelde wel ongemakkelijk voor me, maar met het lintje ben ik oprecht blij en vereerd. Het is toch een blijk van waardering.”
Slagwerk
En die waardering heeft alles te maken met het Drum-en Malletkorps St. Caecilia waar Wil in oktober 1980 lid van geworden is. Jarenlang is hij instructeur en muzikaal leider geweest en daarnaast schreef hij muziekpartijen, bezocht bijeenkomsten, zocht naar nieuw repertoire, liet instrumenten repareren die hij zelf naar Limburg bracht, organiseerde jeugdkampen en verzorgde lessen. “Hoewel mijn voorkeur naar slagwerk uitgaat zat ik voor St. Caecilia elf jaar als toetsenist in het bandje de Willyo's en traden veel op feestjes en partijtjes op. Daarnaast werkte ik als servicemonteur bij Gamko koeling en moest kiezen tussen werk óf muziek.” Wil was pas getrouwd en koos voor zijn werk. “Dat bandje was een zeer leuke tijd, maar toch heb ik er geen spijt van dat ik gestopt ben.” Samen met mede bandlid en zwager Johan gaat hij in de drumband spelen. “Dat slagwerk zat toch in mijn bloed.”
Dezelfde Wil
“In het slagwerk heb ik eerst alle diploma’s van A tot en met D behaald en later mijn dirigent papieren op de muziekschool in Thorn, hét mekka op dit gebied. Twee jaar lang elke zaterdag naar Limburg en door de week naast mijn werk tot ’s nachts mijn huiswerk doen. Dat dirigent zijn kwam op mijn pad. Ik deed al voorbereidingen en leidde voorspeelmiddagen en de Bonte Avond, voordat ik het dirigentenstokje van Jos Matthijssen in 2001 overnam. Ik vond het wel jammer dat ik, behalve op straat, zelf niet meer mee kon spelen. Ook vond ik het belangrijk dat de leden mij accepteerde als leider. ‘Ik blijf dezelfde Wil,’ zei ik, toch een beetje de kartrekker en vaak lest weg,” lacht hij.
Vriendenkring
Vorig jaar januari heeft Wil zijn afscheid als dirigent al aangekondigd. "Jammer dat het afscheidsconcert, na al dat repeteren, niet door kon gaan. Nu ga ik weer gewoon trommelen en muziek maken op mijn manier. In St. Caecilia heb ik heel veel vrije tijd gestopt. Mijn vrouw zit ook al zo’n 35 jaar bij de vereniging en onze drie kinderen waren destijds ook lid. De vereniging voelt als een vriendenkring.” Onlangs is Wil met vervroegd pensioen gegaan. “Nu eerst maar eens een jaartje thuis blijven. Het huis en de tuin opknappen. Buiten de muziek heb ik nog een hobby en dat is de racefiets en uiteraard sinds kort onze twee kleinkinderen. Muziek blijf ik zeker maken, maar straks wil ik wellicht wat ander vrijwilligerswerk op gaan pakken.”[n]