Dagboek van een mantelzorger (11)
Hoeraaaa... Gevaccineerd!
Hoeraaaa….. het moment waar iedereen in en om het verpleeghuis naar had uitgekeken was aangebroken ! Alle bewoners en medewerkers zijn gevaccineerd ; heel voorzichtig wat meer ruimte voor een piepkleine uitbreiding van bezoekmogelijkheden.
Nu ik niet meer alleen verantwoordelijk ben voor de zorg, de aandacht, het bezoek en de wandeling van mijn vader, kan ik misschien eens een dagdeeltje vrijaf nemen in het weekend ?? Misschien kan een lieve tante eens een wandelingetjes maken met mijn vader in zijn rolstoel…..?
Helaas blijkt dat een lange periode van isolatie, weinig prikkels en bezoek, een periode waarin hij 3 TIA’s en herseninfarct doormaakte , ertoe heeft geleid dat elke nieuwe prikkel er 1 te veel is. Een wandelingetje doet best goed, maar mensen die hem aanspreken verwarren hem . Hij vertrouwt de vriendelijke oom niet meer die op bezoek wil komen . Er onstaat achterdocht en nachtelijke onrust . ’s nachts kleed hij zich aan en moet echt weg om belangrijke dingen te regelen. Nachtkastjes worden leeg gehaald, bestek wordt in een tas gedaan , hij vergeet waar de wc is, en doet zijn behoefte in de huiskamer. Tijdens mijn bezoekmoment in de ochtend , tref ik de chaos aan. Mijn vader vraagt of ik mee ga om spullen weg te brengen naar de Missie en of we de kasten kunnen ophalen in de Vloeiweide . Ik wil van alles tegelijk ; hem gerust stellen, de chaos opruimen, boos worden, medelijden hebben en mijn eigen ongeduld en irritatie verbergen.
Als hij koffie wil zetten, tuurt hij naar het apparaat en heeft geen idee waarmee te beginnen. Als hij zijn handen wil wassen, zoekt hij naar een draaiknop, hij begrijpt niet dat hij een hendeltje moet optillen . Als de telefoon gaat, tuurt hij richting voordeur.
Gevaccineerd of niet, voorlopig toch maar continueren onze eigen lockdown met piepkleine bubbel en vooral gewoon doorgaan met liefdevol mantelzorgen.[n]